Από ανάρτηση «μόνο για φίλους». Πήρα άδεια, άλλαξα όλα τα ονόματα, δικό σας:
Χτυπάει το σταθερό τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής αισθαντική, γυναικεία φωνούλα:
-Ναι γειά σας, τον κ. Ελευθερίου.
-Δεν είναι εδώ, η κόρη του είμαι, θέλετε να τού πω κάτι;
-Η (τάδε) από τον ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας είμαι, πότε θα είναι εκεί να ξανακαλέσω;
-Κοιτάξτε, απ’ όσο γνωρίζω, έχει αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως δεν θα έπρεπε καν να παίρνετε τηλέφωνο αυτή τη στιγμή αλλά τέλοσπάντων και που παίρνετε τον χρόνο σας χάνετε.
-(παύση) Θα αποφασίσετε εσείς για τον ίδιο;
-Όχι, πέραν εμού (δύσκολο συντακτικό νιώθω απανωτά μίνι βραχυκυκλώματα από την άλλη άκρη της γραμμής) δεν αποφασίζω, ούτε θα μιλήσω εξ’ ονόματος κανενός. Αλλά για την ακρίβεια έχουμε αποχωρήσει οικογενειακώς και αυτό μπορώ να σάς το πω με σιγουριά.
-(μεγαλύτερη παύση) Δεν κατάλαβα, αμφισβητείτε το αποτέλεσμα των εκλογών; Δεν επέλεξαν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ;
-Για να καταλάβω κι εγώ, αμφισβητείτε εσείς το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών; Δεν επέλεξε ο ελληνικός λαός πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη με 41%;
-(παύση, παύση) Τι σχέση έχει αυτό τώρα;
-Δεν νομίζω ότι το αμφισβητείτε, όπως κανένας νοήμων άνθρωπος. Αυτό τι σημαίνει, ότι πρέπει και να σάς αρέσει;
-(μαμπλ) Καλά εγώ θα τον ξαναπάρω, να μιλήσω με τον ίδιο.
-Όχι, φυσικά να ξαναπάρετε αλλά από αύριο, απόψε θα είναι στο Σεράφειο.
-(βραχυκύκλωμα, ούτε γειά, μού κλείνει το τηλέφωνο).
Από το Μονόπρακτο, “Μόνη στο πατρικό”
