Να μιλήσουμε επιτέλους πραγματικά για την ψήφο στην Ροδόπη.
Ειπώθηκαν πολλά όλες τις προηγούμενες μέρες για την ψήφο στην Ροδόπη. Ή πως γίνεται ένα παράδειγμα επί του πεδίου.
Άκουσα πολλά, άκουσα για πράκτορες, για συνεργάτες πρακτόρων, άκουσα για τον απόλυτο έλεγχο του προξενείου στην μειονότητα. Άκουσα αστικούς μύθους που απέχουν πολύ από την αλήθεια. Ας δούμε λοιπόν κάπως αλλιώς τα πράγματα.
Τον Γενάρη του 2015 η μειονότητα δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ έναν εκπληκτικό αριθμό ψήφων, 22.000 στους 30.000, και τον βοηθά να εκλέξει δύο βουλευτές στους 3 της Ροδόπης. Κανείς τότε δημόσια δεν είχε μιλήσει για δράση παρακρατικών μηχανισμών, πρακτόρων ξένων δυνάμεων και άλλα τέτοια. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ήταν η κοινωνική ανάγκη, η απαίτηση της μειονότητας για μια μεγάλη αλλαγή.
Το 2019, το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ θα στηριχθεί από 9.000 πολίτες από την μειονότητα. Η πτώση οφειλόταν σε λάθος πολιτικές επιλογές της τότε κυβέρνησης.
Το 2023 είχαμε ένα νέο τοπίο. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. πίεσε την μειονότητα. Αγνόησε πλήρως τα θεσμικά ζητήματα που την απασχολούν. Ταυτόχρονα οδήγησε στην φτωχοποίηση ενός σημαντικού κομματιού του πληθυσμού, αλλά έδειξε και το αυταρχικό της πρόσωπο με τους απανωτούς αστυνομικούς ελέγχους, στα χωριά, ακόμη και στα χωράφια, πρόστιμα κατά ριπάς, άρα στο πραγματικό πολιτικό πεδίο η μειονότητα είχε να συγκρίνει ρεαλιστικά πια την ζωή της με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την ζωή της με κυβέρνηση Ν.Δ. Αυτή είναι η πραγματική πραγματικότητα.
Και η παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη από τα βουνά της Ροδόπης πείσμωσε και πρόσβαλλε πολύ τους ανθρώπους. Άρα όσοι και όσες όλο το προηγούμενο διάστημα ανέπτυσσαν την ιδέα του πανίσχυρου προξενείου που μετακινεί χιλιάδες ψήφους κατά βούληση αγνόησαν επιμελώς αυτό που γινόταν δίπλα τους, στην πραγματική ζωή.
Όσοι και όσες μάλιστα το έβλεπαν αυτό αλλά επέμεναν στους αστικούς μύθους, τότε βλάπτουν πολλαπλά την Συρία. Και όπως άλλωστε γνωρίζουμε οι αστικοί μύθοι δεν στηρίζονται σε επιχείρημα, αλλά σε ανορθόλογο λόγο. Άρα αυτό που έχει σημασία επιτέλους είναι να γίνει μια πραγματική πολιτική συζήτηση για τα αιτήματα της μειονότητας στην Θράκη. Χωρίς υστερόβουλες σκέψεις. Και κυρίως χωρίς υποκρισία.
Γιατί δεν γίνεται να είσαι αξιόπιστος, όταν την Παρασκευή είσαι Α και την Δευτέρα Β. Αυτό η κοινωνία το αισθάνεται. Να ξανασυζητήσουμε λοιπόν τίμια και καθαρά. Ίσως το παράδειγμα της Ροδόπης να είναι χρήσιμο για την δική μας αριστερά, για το κόμμα μας. Εννοώ την πραγματική πολιτική πεδίου.
