Ανάρτηση – Σχόλιο της Μαργαρίτας Συγγενιώτου για την τοποθέτηση του Στέφανου Κασσελάκη, στο θέμα των μεταναστών από το Πακιστάν, που δημοσιεύουμε με την άδεια της:
«Το σκέφτομαι από χτες που είδα το βίντεο του κ. Κασσελάκη, όπου ζητάει επιτακτικά από την κυβέρνηση να απαντήσει αν υπάρχει συμφωνία με την Πακιστανική κυβέρνηση για να έρθουν εδώ 500.000 Πακιστανοί εργάτες, ώστε να δουλέψουν στις κατασκευές, τον τουρισμό και αλλού, μιλώντας για “ατζέντα Ισλαμαμπάντ”.
Το σκέφτομαι γιατί πραγματικά δεν με ενδιαφέρει να κάνω αντιπολίτευση στον Σύριζα, αλλά εδώ υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα ευρύτερο πολιτικό ζήτημα. Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει υποστεί αποκλεισμό λόγω των δικών του χαρακτηριστικών, να παράγει ατόφιο ακροδεξιό λόγο;
Κάποιος θα έλεγε ότι ο ίδιος ως προνομιούχος δεν έχει υποστεί και κανέναν μεγάλο αποκλεισμό. Ήθελε να παντρευτεί, πήγε στα Χάμπτονς και το έκανε. Δεν είναι έτσι, όμως.
Όταν ακούγονται από τη επίσημη εκκλησία αθλιότητες, όπως το ότι τα ομόφυλα ζευγάρια διεκδικούν να μπορούν να τεκνοθετήσουν γιατί ένα παιδί θα είναι συμπλήρωμα του lifestyle τους, όπως ένα κατοικίδιο, παράγεται ένα κοινωνικό τραύμα. Και μπορεί ο κ. Κασσελάκης να μην πρωτοστατεί αυτή τη στιγμή στη συζήτηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που διεξάγεται με μεγάλη αν και υπόγεια σφοδρότητα, αλλά η βιαιότητα που παράγεται από τον ακροδεξιό -εσμο, αγγίζει και τον ίδιο προσωπικά.
Το πρόβλημα με τα δικαιώματα είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει ατομικά και όχι κοινωνικά. Έχουν σαλαμοποιηθεί και αφαιρεθεί από το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, αφήνοντας έτσι το περιθώριο να υπάρχουν άνθρωποι που, ενώ είναι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων μιας κοινότητας, να παράγουν ακροδεξιό λόγο σχετικά με τα δικαιώματα μιας άλλης ομάδας.
Γιατί η κριτική του κ. Κασσελάκη στις κινήσεις της κυβέρνησης για τους μετανάστες δεν επικεντρώνεται στη δική τους προστασία, στο ότι θα είναι έρμαιο στα χέρια των εργοδοτών τους ούτε στο ότι αυτή η δύναμη των εργοδοτών επί των μεταναστών θα φέρει μεταβολές γενικότερα στην αγορά εργασίας.
Δεν είναι, δηλαδή, μια πολιτική αντίδραση, αλλά μία αντανακλαστική, φοβική αντίδραση. Που, τελικά, θα στραφεί και εναντίον της δικής του κοινότητας. Γιατί το “δόγμα Ισλαμαμπάντ”, το “γεμίσαμε άπλυτους Πακιστανούς” εφάπτεται με το “γεμίσαμε αδερφές”. Είδατε τι έγινε όταν μια εικαστικός τόλμησε να απεικονίσει ροζ την ελληνική σημαία, αντί για το “αντρίκιο” μπλε.
Αν αυτές οι συνδέσεις σας φαίνονται αχταρμάς, δεν είναι. Απλώς αυτό που λέω είναι ότι πρέπει κάπως να ξαναδούμε τι σημαίνουν στην πραγματικότητα τα δικαιώματα και πώς πρέπει να μιλάμε γι’ αυτά.»
To video του Στέφανου Κασσελάκη:
