Γράφει ο Στράτος Κερσανίδης στην ιστοσελίδα του για την ταινία «Ο 7ος ήλιος του έρωτα» που προβάλλεται στην ErtFlix
Ελλάδα 1920. Η Αγλαΐα, ένα κορίτσι που έχασε την παρθενιά του, προκειμένου η ίδια και η οικογένειά της να αποφύγουν την κατακραυγή της μικρής κοινωνίας του χωριού, στέλνεται ως ψυχοκόρη στο σπίτι ενός ταγματάρχη στην Αθήνα.
Πρώτος ο στρατιώτης Περικλής, ορντινάτσα του ταγματάρχη, ρίχνεται στην Αγλαΐα με αποτέλεσμα ο Δημήτριος -όπως ονομάζεται ο ταγματάρχης- να τον τιμωρήσει σκληρά. Κι αυτό επειδή θέλει ο ίδιος να κάνει την κοπέλα ερωμένη του με την ελπίδα να του κάνει ένα παιδί, κάτι που έχει καταφέρει με την Έλενα, τη γυναίκα του, με την οποία πλέον κοιμούνται σε διαφορετικές κρεβατοκάμαρες. Τελικά ο Δημήτριος επιβάλει την εξουσία του τόσο στην Αγλαΐα, όσο και την Έλενα, η οποία αποδέχεται τη μοίρα της.
Όλα όμως θα αλλάξουν όταν ο ταγματάρχης θα φύγει για τη Μικρά Ασία. Τότε η Έλενα θα αναπτύξει μια ιδιαίτερα στενή σχέση με την ψυχοκόρη της μέχρι του σημείου να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι! Όταν ο Δημήτριος θα επιστρέψει ανάπηρος και ηττημένος η κατάσταση στο σπίτι του να έχει αλλάξει. Δεν κάνει πλέον αυτός κουμάντο αφού η εξουσία έχει περάσει στα χέρια της Έλενας και της ευνοούμενής της. Όμως ο ταγματάρχης δεν έχει πει την τελευταία λέξη.
Η ταινία αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη. Στο πρώτο κυριαρχεί το δράμα της Αγλαΐας, που ατιμασμένη αναγκάζεται να φύγει από το σπίτι της και να μετακομίσει στο σπίτι του ταγματάρχη. Στο δεύτερο η σκυτάλη περνάει στον ταγματάρχη ο οποίος ζει το δικό του δράμα.
Ο Βαγγέλης Σερντέρης στην ταινία του «Ο 7ος ήλιος του έρωτα», που γύρισε το 2001, σκηνοθετεί μια ταινία εποχής, ένα δράμα χαρακτήρων με φόντο τα δραματικά γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την εκστρατεία και ην καταστροφή στη Μικρά Ασία. Ο σκηνοθέτης με έναν σφιχτό αφηγηματικό ρυθμό ξεδιπλώνει την ιστορία του στο επίκεντρο της οποίας είναι η μάχη για την εξουσία. Αυτή που προσπαθεί αρχικά να επιβάλλει ο Περικλής στην Αγλαϊα, στη συνέχεια ο ταγματάρχης στον Περικλή, την Αγλαΐα και την Έλενα, η Έλενα στην Αγλαϊα και τον Δημήτριο.
Από την αρχή μέχρι το τέλος η ταινία μας υπενθυμίζει την ανδροκρατική δομή της κοινωνίας που δύσκολα ανατρέπεται. Ο ταγματάρχης ως άνδρας-δυνάστης επιβάλλεται στα θηλυκά του σπιτιού με τη δύναμη που του επιβάλλει η κοινωνική του θέση. Ακόμη κι όταν αυτή η εξουσία αμφισβητηθεί, δεν θα είναι για πολύ.
Παράλληλα ο σκηνοθέτης περιγράφοντας τα ιστορικά γεγονότα όπως η εκστρατεία στη Μικρά Ασία, η ήττα, η δίκη των 6, παίρνει θέση κατακρίνοντας την πολεμοκάπηλη κι αλλοπρόσαλλη πολιτική που οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή. Και πάλι για την εξουσία!
Όμορφη, συγκινητική ταινία με πειστικές ερμηνείες. Το μουσικό μοτίβο που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης υπογραμμίζει διακριτικά τη δράση. Ο Βαγγέλης Σερντάρης χαλιναγωγεί το έντονο δραματικό στοιχείο, δεν το αφήνει να κατρακυλήσει στο μελό αλλά κατευθύνει την αφήγησή του εκεί που θέλει. Στο να αναδείξει το κοινωνικό στοιχείο της εποχής, ξεκινώντας από την συντηρητική ελληνική επαρχία εξαιτίας της οποίας η Αγλαΐα πηγαίνει στην Αθήνα, συνεχίζοντας με την στρατιωτική ιεραρχία όπως φαίνεται από τη σχέση του ταγματάρχη με τον Περικλή, προχωρώντας στην πατριαρχική δομή της οικογένειας και καταλήγοντας στους εξουσιαστικούς μηχανισμούς τους κράτους και της δικαιοσύνης.
