Ανάρτηση της Τζένης Φραγκούλη, την οποία δημοσιεύουμε με την άδεια της. Για το θέμα, είναι βέβαιο, ο καθένας και η καθεμία από εμάς θα μπορούσα να γράψει αυτά και άλλα τόσα.
Τι γιορτάζουμε; Παγκόσμια ημέρα κατά του εκφοβισμού/bullying λέει. Σοβαρά τώρα;
Που δεν μπορούμε να μιλήσουμε;
Που ο ήρεμος δημοκρατικός με επιχειρήματα διάλογος είναι για amber alert;
Που το βρισίδι πάει σύννεφο;
Που όλοι είναι στα κόκκινα και έχουν την απαξίωση και την λάσπη του ανεμιστήρα στο τσεπάκι τους για όποιον διαφωνεί μαζί τους;
Που το bullying, o εκφοβισμός, έχει εξαπλωθεί σαν πανούκλα και οι ενήλικες που κάνουν bullying σε άλλους ενήλικες σε κάθε είδους σχέση και συνθήκη γίνεται ο κανόνας;
Kαι μετά ζητάμε από τα παιδιά να σταματήσουν το bullying.
Τα παιδιά κάνουν αυτά που βλέπουν όχι αυτά που τους λέμε. Τις πράξεις μας ενδοβάλλουν όχι τα λόγια μας.
*For the record, υπάρχει και ο εξίσου επικίνδυνος δευτερεύον εκφοβισμός ο οποίος αποδίδει σε αυτόν που τον υιοθετεί τις ίδιες ευθύνες που έχει ο αρχικός εκφοβιστής τις πράξεις του οποίου αποσιωπά, είτε από φόβο ή από συμφέρον.
Δυστυχώς όπως επιβεβαιώνουν πολλαπλές έρευνες το bullying αποτελεί πια αντιπροσωπευτική συμπεριφορά μιας ευρύτερης κουλτούρας που οδηγεί σε σημαντικό εκφυλισμό της Δημοκρατίας!
ΥΓ. Εξώφυλλο: Αυτοπροσωπογραφία του αγαπημένου μου Francis Bacon o οποίος σύμφωνα και με τα λεγόμενα του, προσπαθούσε να αποδώσει “τη βιαιότητα των γεγονότων”, με ιδιαίτερη επιτυχία προφανώς! Με το μοναδικό του στυλ είναι ένας από τους γίγαντες της σύγχρονης τέχνης.
