Ένα ποίημα του Γιώργου Μπέτη
Πράξεις φιλανθρωπίας κι αλληλεγγύης
Προσπαθούν
Τις τύψεις να κοιμίσουν της συνείδησης όσων
Τη δυστυχία των αδύνατων μπορούσαν να σταματήσουν.
Χρυσοστόλιστοι ιεράρχες ευλογούν τους πιστούς
Και τους μαχητές που λιανίζουν τους απίστους!
Στη Βηθλεέμ δε λάμπει τ’ αστέρι.
Οι εκρήξεις των όπλων φωτίζουν τη νύχτα!
Ο Ηρώδης δε ζει πια!
Σύγχρονοι ευσεβείς ηγεμόνες, το Χριστό προσκυνώντας,
Τα παιδιά των προσφύγων κυνηγούν κι αφανίζουν!
Και δε σκέφτονται καν πως κι Εκείνος
Προσφυγάκι ήταν μικρό κι άστεγο!