Από την ιστοσελίδα OLIVEMAGAZINE
Το 1904 κατά τη διάρκεια της έκθεσης του Saint Louis, ο ιδιοκτήτης του Banner Creamery’s, George Bang, πωλούσε παγωτό και κάποια στιγμή λόγω της μεγάλης ζήτησης ξέμεινε από κυπελάκια οπότε είχε την ιδέα να σερβίρει το παγωτό σε γυριστές βάφλες. Από τότε, δεκάδες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο, επιδόθηκαν στη δημιουργία βρώσιμων κώνων από γκοφρέτες, προσθέτοντας η κάθε μία τα δικά της ιδιαίτερα στοιχεία.
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή οδηγούμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα στη Νέα Υόρκη του 1903 όταν ο Franco Marchioni, παιδί μεταναστών από την Ιταλία, εφηύρε την πρώτη μηχανική συσκευή που παρήγαγε χωνάκια παγωτού, μία εφεύρεση η οποία μάλιστα κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Μαζί με τον αδερφό του Bartolo Marchioni, άνοιξαν στη συνέχεια και ένα εργοστάσιο παγωτού στην 21η Ann street, στο ανατολικό Manhattan, κάτι που βελτίωσε σημαντικά με τον καιρό την οικονομική τους κατάσταση.
Στην Ελλάδα το παγωτό χωνάκι έγινε γνωστό από το 1934 και μετά, με τη δημιουργία των πρώτων γαλακτοβιομηχανιών. Χαρακτηριστική εικόνα αυτής της περιόδου ήταν η περιπλάνηση των πλανόδιων παγωτατζήδων, οι οποίοι περιφέρονταν στις γειτονιές της χώρας και πουλούσαν την παγωμένη και γλυκιά πραμάτεια τους.
Ένα από τα ευτράπελα, που συμβαίνουν σχεδόν πάντα με την εισαγωγή νέων προϊόντων στην αγορά, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Άρωμα Λευκάδας:
«Οι Αθηναίοι γεύθηκαν παγωτό για πρώτη φορά το 1835 σε μία από τις κοσμικές εκδηλώσεις του Βαυαρού πρωθυπουργού Άρμασπεργκ.
Ένας Ιταλός, ονόματι Κάλβος, διευθυντής ξενοδοχείου στην Αθήνα, σκόπευε να ιδρύσει ζαχαροπλαστείο κι έτσι, για να το διαφημίσει, πρότεινε στην κόμισσα Άρμασπεργκ να κατασκευάσει παγωτά για τους προσκεκλημένους της. Εκείνη δέχθηκε με προθυμία, αφού θα παρουσίαζε κάτι νέο στους καλεσμένους της. Άλλωστε, φαίνεται ότι οι Ιταλοί ήταν από τους πρώτους που διδάχθηκαν την τέχνη του παγωτού από τους ανατολίτες.
Η προσφορά των παγωτών κατενθουσίασε τους επισκέπτες μιλώντας με θαυμασμό για τον Κάλβο, του οποίου το ζαχαροπλαστείο η κ. Άρμασπεργκ δεν έχανε ευκαιρία να διαφημίζει.
Σε λίγη ώρα το κλίμα άλλαξε. Ενώ το βαλς εξακολουθούσε να παίζεται από την μπάντα του Βαυαρικού Τάγματος, οι αίθουσες του Μεγάρου άδειαζαν. Γυναίκες και άνδρες εξαφανίζονταν. «Μετέβαλον το δάπεδον της αιθούσης εις δεινώς κυμαινόμενον σκάφος», προσπαθώντας να βρουν κάποια σκοτεινή γωνιά για να «ακουμπήσουν» τις στομαχικές διαταραχές τους!
Ο Κάλβος, προκειμένου να παρουσιάσει πιο εντυπωσιακά τα παγωτά του, χρησιμοποίησε χημικά χρώματα, αφού στην Αθήνα δεν υπήρχαν τότε φυσικές χρωστικές ουσίες. Έτσι οι καλεσμένοι έπαθαν όλοι τροφική δηλητηρίαση.
Ο χορός διαλύθηκε και όλοι έσπευδαν να καλέσουν γιατρό. Ο Κάλβος, δε, φρόντισε να εξαφανιστεί από την Αθήνα μέχρι να ξεχαστεί το γεγονός.
