«Το επείγον διακύβευμα του σήμερα είναι η απαλλαγή από την διεφθαρμένη, αυταρχική, ανάλγητη και άγρια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη και η ανάδειξη ενός κυβερνητικού μορφώματος που θα ανακόψει την επελαύνουσα φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού» λέει, μεταξύ άλλων, η Αγγέλικα Σαπουνά, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Γαλάτσι Από Κοινού, στη συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε στο Καμίνι.
Σε δημοτικό επίπεδο, αναφέρεται στον δήμαρχο Γαλατσίου, Γιώργο Μαρκόπουλο, που θεωρεί ότι στηρίχθηκε από ψηφοφόρους της ΝΔ καθώς και από ψηφοφόρους παλαιότερων σχημάτων επίσημης στήριξης ή προέλευσης ΠΑΣΟΚ, ενώ η ίδια ως τέως αντιπεριφερειάρχης Έργων και Υποδομών Αττικής, επιβεβαιώνει ότι όντως η περιφερειακή διοίκηση της Ρένας Δούρου υπήρξε γενναιόδωρη προς το Γαλάτσι. «Όχι, όμως, ειδικά προς τον Γιώργο Μαρκόπουλο, αλλά προς τον δήμαρχο της πόλης. Αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί όποιος δεν έχει αριστερή αντίληψη στην πολιτική», όπως τονίζει.
Αναφορικά με τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές δηλώνει ότι «ο ΣύΡιζΑ ήταν ανέκαθεν υπέρ των συμμαχιών. Από την ίδρυσή του κι από την πρώτη του εμφάνιση στις εθνικές εκλογές, ήταν ήδη μια ευρεία συμπαράταξη, αυτό σημαίνει άλλωστε το όνομα του: ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς. Με επίγνωση της πραγματικότητας απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε όλους χωρίς αποκλεισμούς, πέρα από τους θιασώτες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς, χωρίς αποσιωπήσεις ταυτοτήτων, με διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου και συναπόφασης. Μια συμπαράταξη μακράς πνοής και όχι ευκαιριακής σύμπραξης με μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας».
ΚΑΜΙΝΙ: Είστε επικεφαλής της δημοτικής παράταξης, Γαλάτσι Από Κοινού, που στήριξε ο ΣύΡιζΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Τότε η παράταξή σας προτιμήθηκε από το 4,38% των ψηφοφόρων, ενώ το κόμμα σας στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν βγήκε πρώτο στο Γαλάτσι με 37,27%. Η απόκλιση είναι τεράστια. Πώς την ερμηνεύετε;
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Η παράταξη «Γαλάτσι Από Κοινού» ήταν αντικειμενικά μια νέα παράταξη για τα δεδομένα του Γαλατσίου. Το «Γαλάτσι Από Κοινού» πρωτοεμφανίστηκε στις δημοτικές εκλογές λίγους μόνον μήνες πριν το Μάϊο του 2019, κι εγώ ορίστηκα επικεφαλής και υποψήφια δήμαρχος την τελευταία στιγμή, όταν πλέον κατέστη οριστικά αδύνατον να εκπροσωπηθεί η παράταξη από την προηγούμενη επικεφαλής, λόγω ασυμβίβαστου με την επαγγελματική της ιδιότητα. Κι όλ’ αυτά ενώ είχε προηγηθεί μια «κενή» τριετία, καθώς ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2014 είχε εκπροσωπηθεί από μια άλλη παράταξη, την Ενότητα για την Ανατροπή, με επικεφαλής τον Σπύρο Παναγιώτου, οι εκλεγμένοι σύμβουλοι της οποίας -του επικεφαλής συμπεριλαμβανόμενου- αποχώρησαν από το κόμμα το 2015 κι έτσι ο ΣύΡιζΑ έμεινε για τρία χρόνια χωρίς εκπροσώπηση στο δημοτικό συμβούλιο. Για τον χώρο της αυτοδιοίκησης, τρία χρόνια απουσίας ή και συγκρουσιακής παρουσίας είναι πολλά.
Ας δούμε, όμως, και κάτι ακόμη: Παρά τις περιπέτειες, το Γαλάτσι Από Κοινού το 2019 συγκέντρωσε, σε απόλυτους αριθμούς, το 1/3 των ψήφων που πήρε η Ενότητα για την Ανατροπή το 2014 (1092 ψήφοι και 4, 38% το 2019 / 3047 ψήφοι και 12,57% το 2014), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015 πήρε 40,08% στο Γαλάτσι.
Προηγουμένως, στις βουλευτικές εκλογές του 2009 και του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο Γαλάτσι είχε πάρει 6,93% και 23, 32% αντιστοίχως, ενώ η δημοτική του παράταξη το 2010 (Πολίτες σε Δράση με την Ελένη Αυλωνίτου) 4,85% και 1015 ψήφους).
Υπάρχει, λοιπόν, μια ιστορικότητα αναντιστοιχίας στους ψηφοφόρους, μεταξύ της ψήφου για βουλή και της ψήφου για δημοτικό συμβούλιο που, να σημειωθεί, δεν αφορά ειδικά το Γαλάτσι, αλλά την μεγάλη πλειονότητα των δήμων της χώρας.
Κι απ’ αυτή την άποψη, ναι, αποτύχαμε να εκφράσουμε τον όλο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ στο αυτοδιοικητικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα μπαίνει και το πανελλαδικής εμβέλειας ερώτημα: «Γιατί οι δημότες ψηφίζουν Αριστερά για κυβέρνηση και Δεξιά ή ΠΑΣΟΚ για το δήμο;»
ΚΑΜΙΝΙ: Μοιάζει να συμφωνείτε επομένως με την κριτική που σας έχει ασκηθεί και που λέει με απλά λόγια: Οι ψηφοφόροι του ΣύΡιζΑ προτίμησαν τον Μαρκόπουλο και όχι τις παρατάξεις του ΣύΡιζΑ στο Γαλάτσι.
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Ναι, είναι γεγονός ότι οι Γαλατσιώτες ψηφοφόροι ψήφισαν σε σημαντικό ποσοστό την παράταξη του Γ. Μαρκόπουλου, όχι μόνον το 2019 αλλά και το 2014. Βεβαίως, πόσοι/ες ψήφισαν τελικά τον Γ. Μαρκόπουλο ή κάτι άλλο δεν μπορεί ν΄ αποδειχτεί ακριβώς, αλλά υπήρξε ρεύμα.
Κοιτάξτε όμως: Τον Γιώργο Μαρκόπουλο, στέλεχος της ΝΔ από την εποχή της δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη στο δήμο Αθηναίων, αντιδήμαρχο του υποστηριζόμενου από τη ΝΔ δημάρχου Γαλατσίου, Γ. Τσίρου, και τελικά «ανεξάρτητο» γαλάζιο υποψήφιο το 2014, δεν τον έβγαλαν δήμαρχο, ειδικά το 2019, ούτε μόνον ούτε και κυρίως οι «συριζαίοι».
Η παράταξη του Γιώργου Μαρκόπουλου στηρίχθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της από τους ψηφοφόρους της ΝΔ καθώς και από ψηφοφόρους παλαιότερων σχημάτων επίσημης στήριξης ή προέλευσης ΠΑΣΟΚ, όπως η παράταξη του πρώην δημάρχου Θ. Τούντα (2002-2006). Πλειάδα συμβούλων, αντιδημάρχων και συνεργατών του Γ. Μαρκόπουλου, και το ’14 και το ’19, είχαν ήδη υπάρξει υποψήφιοι, σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι του Τούντα και κάποιοι απ’ αυτούς παραμένουν έως σήμερα κομματικά μέλη της οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Γαλατσίου.
Κι αυτό τη στιγμή που στις δημοτικές εκλογές του 2019 δεν κατέβηκε σχήμα επίσημα υποστηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Η μόνη που επιχείρησε, με πενιχρά αποτελέσματα, ν’ απευθυνθεί κατ’ εξοχήν σε ψηφοφόρους της «κεντροαριστεράς» το 2019, ήταν η κομματικά ανεξάρτητη Έλενα Ζέρβα, η οποία, όμως, είχε ήδη υπάρξει σύμβουλος και συνεργάτις του παλαιότερου δεξιού δημάρχου Γ. Τσίρου, και τελικά εξελέγη το 2019 ως μοναδική σύμβουλος της παράταξής της με 3,78%.
Με άλλα λόγια, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, στέλεχος της ΝΔ, κατάφερε να συσπειρώσει μεγάλο μέρος ψηφοφόρων της δεξιάς και το σύνολο περίπου των ψηφοφόρων του χώρου ΠΑΣΟΚ, ύστερα από μια θεωρούμενη ως επιτυχημένη δημαρχιακή θητεία … επί κυβέρνησης ΣύΡιζΑ!
ΚΑΜΙΝΙ: Ακριβώς. Και μάλιστα, αυτό που σχολιάστηκε ευρύτατα, σε καφενεία αλλά και σε γραφεία, είναι ότι η κυβέρνηση του ΣύΡιζΑ 2015-2019 υπήρξε κάπως πολύ φιλική προς τον δήμαρχο Μαρκόπουλο κι ακόμη περισσότερο η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου!
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Έχοντας συμμετάσχει στη διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής επί Ρένας Δούρου, ως αιρετή περιφερειακή σύμβουλος, μέλος της οικονομικής επιτροπής της Περιφέρειας από το 2014 και ως αντιπεριφερειάρχης Έργων και Υποδομών από το 2017 έως τη λήξη της θητείας το 2019, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι όντως η περιφερειακή μας διοίκηση υπήρξε φιλική προς το Γαλάτσι. Όχι, όμως, ειδικά προς τον Γιώργο Μαρκόπουλο ως πολιτική προσωπικότητα, αλλά προς τον δήμαρχο της πόλης, με ειλικρινά «ευήκοον ους» στις προτάσεις για τη βελτίωση της ζωής των δημοτών. Αυτό θα γινόταν όποιος κι αν ήταν δήμαρχος αλλά, δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Έτσι όμως σκέφτεται η αριστερά, κοιτάει το κοινό καλό.
Και όντως, στην περιφερειακή διοίκηση Δούρου χρωστάει το Γαλάτσι εμβληματικά του έργα, όπως το μεγάλο γήπεδο στο Άλσος Βεϊκου και τον βρεφονηπιακό σταθμό που χτίζεται τώρα στη Μεσσηνίας καθώς και άλλα λιγότερο εντυπωσιακά αλλά εξίσου χρήσιμα, όπως η στήριξη των πρανών στην πλαγιά του Πανοράματος και ο εκσυγχρονισμός του ηλεκτροφωτισμού στην Πρωτοπαπαδάκη. Και ναι, γνωρίζω πολύ καλά τι λέω διότι με την ιδιότητά μου ως Αντιπεριφερειάρχη σε συνδυασμό με την εντοπιότητά μου ως κατοίκου Γαλατσίου, επέβλεπα τότε την εξέλιξη των έργων, όπως ο ίδιος ο δήμαρχος αλλά και οι υπάλληλοι της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου μπορούν να επιβεβαιώσουν!
Αλλά στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω το εξής πολύ σημαντικό: Η διοίκηση της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής, της οποίας είχα την τιμή και ταυτόχρονα την συναρπαστική, όσο και ζόρικη, εμπειρία να είμαι μέλος, δεν πριμοδότησε το δήμο Γαλατσίου. Δεν πριμοδότησε κανένα δήμο! Αντίθετα, μοίρασε ακριβοδίκαια και γενναιόδωρα τους πόρους σε όλους τους δήμους, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την ωριμότητα, δηλαδή την δυνατότητα υλοποίησης, των προτεινόμενων έργων. Κι αυτό είναι κάτι για το οποίο είμαι και είμαστε υπερήφανοι.
Καμία σχέση φυσικά με τη διοίκηση Πατούλη, η οποία όχι μόνον κατασπαταλά τους πόρους της Περιφέρειας σε ημέτερους, σπατάλες δημιουργίας εντυπώσεων με σωρεία απευθείας αναθέσεων, αλλά και «ξεχαρβαλώνει», αν μου επιτρέπεται η έκφραση, έργα που με κόπο και πείσμα έστησε η διοίκησή μας, όπως η εμβληματική ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου και άλλα πολλά. Στο δε Γαλάτσι, η διοίκηση Πατούλη δεν έχει χρηματοδοτήσει ούτε ένα έργο, απολύτως τίποτε! Με τα έργα Δούρου – ΣύΡιζΑ πορεύεται ακόμη ο δήμος, όσο κι αν ο δήμαρχος τα εμφανίζει ως προσωπικές του επιτυχίες.
ΚΑΜΙΝΙ: Ωστόσο, όλ’ αυτά δεν απαντούν στην διαπίστωση που εσείς η ίδια κάνατε, ότι δηλαδή οι δημότες του Γαλατσίου ψηφίζουν αριστερά για κυβέρνηση και δεξιά ή ΠΑΣΟΚ για το δήμο.
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Οι δημότες του Γαλατσίου λειτούργησαν πανομοιότυπα με τους δημότες των περισσότερων δήμων στην Ελλάδα στη διάρκεια της πρώτης εικοσαετίας του 21ου αιώνα. Σε γενικές γραμμές, οι δήμαρχοι που εξελέγησαν την περίοδο αυτή προέρχονταν, στη συντριπτική τους πλειονότητα, είτε από τη ΝΔ είτε από το ΠΑΣΟΚ, ενώ οι δήμαρχοι αριστερής προέλευσης (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣυΡιζΑ) δεν υπερβαίνουν κατά έναν πρόχειρο υπολογισμό το 9% των δήμων της επικράτειας. Δεν αποτελούμε, λοιπόν, την εξαίρεση στο Γαλάτσι, αλλά μάλλον τον κανόνα!
Αυτό δεν αναιρεί, φυσικά, την ανάγκη κατανόησης του φαινομένου και, σε ό,τι μας αφορά ως πολιτικό χώρο και δημοτική παράταξη, την αναζήτηση τρόπων για να το «διορθώσουμε», αν μου επιτρέπεται η έκφραση.
Πλην όμως, η πολιτική, με τον τρόπο που τον αντιλαμβάνεται η αριστερά και συμμερίζομαι απολύτως, δεν καθοδηγείται από προσθαφαιρέσεις στατιστικών μεγεθών. Αν είχαμε αυτή την άποψη, τότε θα έπρεπε, όντως, για ν’ αποκτήσουμε μερίδιο στη νομή της αυτοδιοικητικής «εξουσίας» -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- να έχουμε συνεργαστεί με την ευρεία συμπαράταξη Μαρκόπουλου, η οποία με χρονική μετατόπιση μιας τετραετίας πάνω κάτω, μοιάζει να αντιγράφει ως προς το πολιτικό προσωπικό που την συνέθεσε, την κυβέρνηση των επιλεγόμενων «σαμαροβενιζέλων», την περίοδο 2013 – 2015.
Κι εδώ να ξαναθυμίσω ότι η πολιτική των «σαμαροβενιζέλων» μπορεί να χαρακτηρίστηκε ως μνημονιακή, λόγω του κορυφαίου συμβόλου της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης που επιχειρήθηκε την περίοδο εκείνη πανευρωπαϊκά, τα μνημόνια, ωστόσο ήταν μια πολιτική που είχε προετοιμαστεί ήδη από τις κυβερνήσεις της περιόδου 2004 και εντεύθεν, μια πολιτική επιβολής του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού ή όπως το λέγαμε τότε «τα κέρδη πάνω απ’ τον άνθρωπο». Μια πολιτική που συνεχίζει σήμερα με φρενήρεις ρυθμούς η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Θα ήταν σκόπιμο, στο σημείο αυτό, να ξανατεθούν τα ερωτήματα σχετικά με το ρόλο ενός συγκεκριμένου τμήματος της παλαιάς σοσιαλδημοκρατίας, της λεγόμενης «εκσυγχρονιστικής» ή όπως ονομάστηκε αργότερα, «κεντροαριστεράς», που στήριξε σε διάφορες φάσεις την ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης δεξιάς. ισχύει και για τη δημοτική συμπαράταξη Μαρκόπουλου, ιδιαίτερα στην τρέχουσα θητεία της με κυβέρνηση ΝΔ.
ΚΑΜΙΝΙ: Δεν απαντάτε στο καίριο ερώτημα: Γιατί τους ψηφίζουν οι δημότες;
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Οι δημότες που εμπνέονταν από παλαιότερα επιτεύγματα της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ για τα ελληνικά δεδομένα, προφανώς αναγνώρισαν σε κάποια από τα στελέχη της «δικούς» τους ανθρώπους με κάποια ιστορία, που τους δημιούργησαν την προσδοκία ότι θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν κάποια από τα αιτήματά τους, όταν αποκτήσουν «εξουσία».
Ισχύει φυσικά το ίδιο και για τους ψηφοφόρους των αυτοδιοικητικών υποψηφίων δεξιάς προέλευσης.
Και ξέρετε, βέβαια, πώς λειτουργεί η σχέση αναγκών και ικανοποίησης αιτημάτων στον μικρόκοσμο της αυτοδιοίκησης, ειδικά σε σχετικά μικρούς δήμους: Όλα τείνουν να εξατομικεύονται και να μετατρέπονται σε διαπροσωπικές σχέσεις, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι τα άτομα μπορούν να υπερβούν τα δομικά, συστημικά εμπόδια.
Αλλά δεν μπορούν, όχι όλα τα άτομα και όχι οριστικά. Απλώς δημιουργείται η εντύπωση ότι «ο δικός μας» ή «οι δικοί μας» θα μας προσλάβουν με προσωρινές συμβάσεις κι έπειτα έχει ο θεός, ή ακόμη θα μας δώσουν fake υπερωρίες και βλέπουμε. Μόνο που μετά ξαφνικά τελειώνουν τα λεφτά για τις υπερωρίες και για τις ωρομισθίες, εξαιτίας των κυβερνητικών πολιτικών τις οποίες υποστηρίζουν πολιτικά οι «δικοί μας» και μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι. Και τότε πληθαίνουν οι φωνές αγανάκτησης για τους «πολιτικάντηδες», που «όλοι ίδιοι είναι».
Ξέρετε, λοιπόν, πώς εκφράζεται το στοιχείο αυτό στις στατιστικές; Εκφράζεται με την αποχή από τις εκλογές, που βαίνει αυξανόμενη με ανησυχητικούς ρυθμούς την τελευταία εικοσαετία. Και λέω ανησυχητική γιατί, πρώτον πρόκειται για αποδυνάμωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αφού είναι όλο και λιγότερο αντιπροσωπευτική του πληθυσμού και, δεύτερον, επειδή τείνει να γίνει αποδεκτή ως «μοιραία» και άρα «φυσιολογική» η ανικανότητα της εκάστοτε κυβέρνησης, κεντρικής ή τοπικής, να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ανθρώπων. Οπότε τα πάντα μετατρέπονται σε σχέσεις ισχύος, να πάμε ατομικά με τον ισχυρότερο, να μας βολέψει, να γίνουμε κι εμείς ισχυρότεροι κι όλα τ’ άλλα είναι φιλοσοφίες για να περνά η ώρα.
ΚΑΜΙΝΙ: Αν έτσι έχουν τα πράγματα, εσείς πώς προτίθεστε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση; Μην ξεχνάμε ότι και η παράταξή σας και το κόμμα σας καλεί σε ευρείες συμπαρατάξεις. Με ποιους και πώς; Έχει μάλιστα διατυπωθεί και η άποψη ότι ο ΣύΡιζΑ στο Γαλάτσι, χωρίς ευρείας αποδοχής προσωπικότητες της κεντροαριστεράς, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει αυτοδιοικητικά.
ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΣΑΠΟΥΝΑ: Λοιπόν, ο ΣύΡιζΑ ήταν ανέκαθεν υπέρ των συμμαχιών. Από την ίδρυσή του κι από την πρώτη του εμφάνιση στις εθνικές εκλογές, ο ΣύΡιζΑ ήταν ήδη μια ευρεία συμπαράταξη, αυτό σημαίνει άλλωστε το όνομα του: ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς. Σήμερα η συμπαράταξη αυτή, με κορμό την αριστερά, εκτείνεται σ’ ένα ευρύτατο φάσμα, από την σοσιαλδημοκρατία μέχρι την οικολογία και τα σύγχρονα κινήματα για την ισότητα, το σεβασμό της διαφορετικότητας και των δικαιωμάτων.
Το κοινό σε όλες αυτές τις συμμαχίες και συμπαρατάξεις ήταν και παραμένουν οι προγραμματικές συγκλίσεις στη βάση μιας θεμελιώδους ιδεολογικοπολιτικής ατζέντας, που κάθε φορά εξειδικεύεται επί συγκεκριμένων διακυβευμάτων της συγκυρίας. Το επείγον διακύβευμα του σήμερα είναι η απαλλαγή από την διεφθαρμένη, αυταρχική, ανάλγητη και άγρια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη και η ανάδειξη ενός κυβερνητικού μορφώματος που θα ανακόψει την επελαύνουσα φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού και θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην ικανότητα της δημοκρατίας να προστατεύσει τον εαυτό της, τις αξίες της και τα θεμελιώδη δημόσια αγαθά για λογαριασμό των πολλών.
Στο Γαλάτσι τα διακυβεύματα προκύπτουν από τα οξυμένα προβλήματα που καθημερινά διαπιστώνουμε.
Εντελώς συνοπτικά αναφέρω:
Μετρό, υπερδανεισμός του δήμου, υψηλότατα δημοτικά τέλη χωρίς ανταπόδοση, υποκατάσταση της κοινωνικής πολιτικής από την ελεημοσύνη ενώ η ανεργία και η φτωχοποίηση του πληθυσμού αυξάνεται ραγδαία, ρυπογόνα και οικονομικά ζημιογόνα διαχείριση των απορριμμάτων, σιωπηρή ανοχή από πλευράς διοίκησης του αποχαρακτηρισμού των δασικών αναδασωτέων εκτάσεων, υποστελεχωμένες δημοτικές υπηρεσίες που λειτουργούν με συμβασιούχους εργαζόμενους σε επισφάλεια, αδιαφανής και επιεικώς «ανορθόδοξη» διαχείριση σοβαρών πόρων όπως το Παλαί, συμπίεση του τοπικού μαζικού αθλητισμού, κι όλ’ αυτά και άλλα ενώ ήδη εξελίσσεται η μείζων αναδιάρθρωση μεγάλου μέρους της τοπικής αγοράς, προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, από το real estate μέχρι το ρούχο και την εστίαση, και με τη συρρίκνωση των εγχώριων μικρών επιχειρηματιών και παραγωγών.
Πρόκειται για προβλήματα ευθέως απότοκα της κυβερνητικής πολιτικής, προς τα οποία η διοίκηση Μαρκόπουλου είτε συναινεί είτε αδιαφορεί είτε τα «τσουβαλιάζει», συχνά με ύφος ιδιαίτερα αλαζονικό, σε πρόχειρες μπαλωματικές λύσεις οι οποίες αυτό που εγγυώνται είναι η επιδείνωση της κατάστασης.
Για την αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας το ιδεατό θα ήταν η συνεργασία όλων δυνητικά των δυνάμεων με αριστερό, δημοκρατικό, προοδευτικό, οικολογικό και συμμετοχικό πρόσημο, που νοιώθουν την αγωνία για αλλαγή του μοντέλου διοίκησης και των κατευθύνσεων της πολιτικής του δήμου. Ωστόσο δεν βρισκόμαστε στο 2015.
Με επίγνωση της πραγματικότητας απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε όλους όσους δεν φοβούνται τη συμπαράταξη με τις δυνάμεις του ΣύΡιζΑ, χωρίς αποκλεισμούς χώρων πέρα από τους θιασώτες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς, χωρίς αποσιωπήσεις ταυτοτήτων, με διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου και συναπόφασης. Μια συμπαράταξη μακράς πνοής και όχι ευκαιριακής σύμπραξης με μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας.
Για μας, το πρώτιστο μέλημα και η εγγύηση για τα αποτελέσματα που προσδοκούμε, είναι η ενεργοποίηση όχι μόνον ούτε κυρίως, των «προσωπικοτήτων», αλλά η είσοδος στο προσκήνιο των καθημερινών ανθρώπων που αισθάνονται ότι πρέπει να δραστηριοποιηθούν για να βελτιωθεί η ζωή τους/μας, να γίνουν και να γίνουμε οι ίδιοι και οι ίδιες υποκείμενα της αλλαγής που από κοινού επιδιώκουμε.
Και θα ‘θελα να κλείσω με μια κουβέντα για τις «προσωπικότητες»: Στην πόλη μας οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, που έχουν ασχοληθεί με τα κοινά έως σήμερα, είναι αρκετά γνωστοί, η καθεμία και ο καθένας με την ιστορική διαδρομή του και τις απόψεις του. Όλες οι προσωπικότητες που συμμερίζονται την προσπάθειά μας είναι καλοδεχούμενες και ισότιμες στο διάλογο που θέλουμε ν’ ανοίξουμε.
Όμως, οι παρατάξεις και οι συμπαρατάξεις, κατά τη δική μας αντίληψη, δεν είναι άθροισμα «προσωπικοτήτων» που ακολουθούνται από οπαδούς ούτε και ο κύριος στόχος μας είναι το άθροισμα εκλογικών επιρροών για να γίνουμε «δήμαρχοι στη θέση του δημάρχου». Στοχεύουμε σε κάτι πιο ριζωμένο, πιο μακροπρόθεσμο για την πόλη μας.
Προσωπικά δεν πιστεύω, άλλωστε, ότι οι «προσωπικότητες» κινούν την ιστορία, αντίθετα είναι η κίνηση των ανθρώπων, των δρώντων υποκειμένων που αναδεικνύει ή και κατακρημνίζει τις μικρές και μεγάλες προσωπικότητες, κι απ’ τον κανόνα αυτόν δεν ξέφυγε ποτέ κανείς!
