Ο Δημήτρης Μανιάτης, έμπειρος δημοσιογράφος, με μακρά θητεία σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης, συγκέντρωσε σε δέκα παραγράφους τις εμπειρίες του. Λίγο πριν πάρω σύνταξη, θα γράψω και τις δικές μου.
1. Οι δημοσιογράφοι ό, τι και νά ’ναι, είναι ευαίσθητα ηλεκτρόνια, μοναδικοί, ιδιόρρυθμοι, ανασφαλείς, ευαίσθητοι. Θέλουν ειδική μεταχείριση, ζουν με το άγχος της ήττας αλλά και με την ελπίδα. Δεν είναι μονάδες σε λογιστήρια, ούτε νεροκουβαλητές γραμμής.
2. Όσο ποτέ η δημοσιογραφία έχει σπάσει σε πολλές κατευθύνσεις. Το συγκεντρωτικό μοντέλο των μεγάλων ΜΜΕ εναλλάσσεται με πόλους μικρότερους, δικτυώσεις. Κάποτε τα νέα ταλέντα του ελεύθερου ρεπορτάζ ονειρεύονταν να μπουν σε μια μεγάλη εφημερίδα, όχι πια. Κι από ’κεί ξεκινά η ήττα του Τύπου, όχι από κάπου αλλού.
3. Χωρίς εφημερίδες δεν θα παράγεται ένα πρώτο ιεραρχημένο υλικό, όσο καλά και να είναι τα σάιτ. Χωρίς καλά σάιτ, οι μεγάλες εφημερίδες δεν μπορούν να σταθούν. Οι δύο κόσμοι είναι ένας και όχι ανταγωνιστικοί πόλοι.
4. Όποιος έχει την ευθύνη ανθρώπων, έχει την ευθύνη ανθρώπων.
5. Ούτε του Μητσοτάκη θα του κάνει καλό η ομοφωνία, ούτε του αδικημένου ΣΥΡΙΖΑ η επιδίωξη μιας άκριτης καταγραφής των διεργασιών του.
6. Δεν ζούμε στην εποχή των κομμάτων, μα στην εποχή των προσομοιώσεων των κομμάτων. Γι’ αυτό το πολιτικό ρεπορτάζ τέμνεται όσο ποτέ άλλοτε με τα άλλα είδη της δημοσιογραφίας.
7. Το μοντέλο δημοσιογράφος- αυτοανακηρυγμένος σύμβουλος πολιτικών, είναι η επιβεβαίωση της επισφάλειας του επαγγέλματος. Μαζί με αυτό και τα ψώνια που νομίζουν πως με τεράστια ευκολία μπορούν να γράφουν για τα πάντα. Ο Χάντερ Τόμσον αυτοκτόνησε.
8. Το ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ είναι το δυσκολότερο αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι πέρα του κόμματος.
9. Το πολιτικό ρεπορτάζ υπέστη ήττα από την ελαφρoλαική ζώνη της τηλεόρασης και τους you tubers, όχι γιατί ήταν κακοί οι δεύτεροι αλλά επειδή δεν διαπραγματεύθηκαν σοβαρά οι πολιτικοί συντάκτες την σοβαρότητά τους.
10. Αν έχει γεννηθεί δημοσιογράφος, θα πεθάνεις και τέτοιος ακόμη κι αν αποφάσισες να ψαρεύεις στον Ευβοϊκό. Το ίδιο κι αν γεννήθηκες μaλaκas.
