Της Αγγέλικας Σαπουνά, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Γαλάτσι από Κοινού
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 82 δασικές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα αυτή τη στιγμή.
Και ναι ο θερμότερος Ιούλιος των τελευταίων 200 περίπου χρόνων.
Και ναι «κλιματική αλλαγή».
Αλλά:
Εναέρια μέσα δασοπυρόσβεσης δεν υπάρχουν πλην ελαχίστων, υπάρχουν μόνον «Αύρες» που ρίχνουν νερό σε διαδηλωτές το χειμώνα, ενίοτε και σε απολυμένους πυροσβέστες. Κι αυτό όλοι το ξέρουν, το έχουν δει στα κανάλια.
Και οι πυρκαγιές το καλοκαίρι είναι αναμενόμενες, ενδημικές σχεδόν, κι αυτό όλοι το ξέρουν, κι αυτό το ’χουν δει στα κανάλια ή και το ’χουν βιώσει.
Και παρ’ όλ’ αυτά δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες οικόπεδα δίπλα ή μέσα σε δασικές περιοχές, γεμάτα χαμηλή ή ψηλή βλάστηση με ξερόχορτα γύρω και μέσα, χωρίς αποψίλωση ή με τα αποψιλωμένα κλαδιά ντανιασμένα στην άκρη της αυλής, μια χαρά προσάναμμα.
Ή ακόμη χειρότερα ξερόχορτα και ξερόκλαδα να ξεχειλίζουν από κάδους σκουπιδιών, μαζί με μπάζα και σκουπίδια, για μέρες, δίπλα στα σπίτια.
Και εικόνες από άτυπους σκουπιδότοπους δίπλα στις πόλεις, από ημιτελείς οικοδομές στο βουνό από μια επένδυση ή ένα δάνειο που ατύχησε, σπίτια μέσα σε ρέματα με τα πεύκα δίπλα στο μπάρμπεκιου και παραδίπλα σαμπρέλες, καλώδια της ΔΕΗ που μπερδεύονται με τα κλαδιά των δέντρων ή και των θάμνων.
Κι όλ’ αυτά τα ξέρουν όλοι, οι κάτοικοι των περιοχών, κι οι δήμαρχοι κι οι δημοτικοί σύμβουλοι κι οι δημότες κι οι ιδιοκτήτες των ακινήτων και των ενοικιαζόμενων και των ξενοδοχείων.
Κι όλο κτίζονται μεζονέτες σε απίθανα μέρη, ανάμεσα σε χωματόδρομους και θάμνους και θυμάρια και πεύκα, κι όλο τρέχουν οι μεσίτες να νοικιάσουν μεζονέτα με κήπο και θέα θάλασσα, αιρκοντίσιον και μεταλλικά παντζούρια και ενίοτε, όχι πολύ σπάνια, πλαστικό γκαζόν στον κήπο «για καθαριότητα» –όπως άλλωστε και στις καθωσπρέπει παιδικές χαρές και στα γήπεδα, είναι όντως φθηνότερες από αυτές με «βιώσιμα» υλικά– σε τιμές ευκαιρίας: 7.000 και 9.000 τη σεζόν ή 1500 κατώφλι για «μακροχρόνια μίσθωση»– τιμές Λαγονησίου, Σαρωνίδας, Αναβύσσου φέτος, προ της καταστροφής.
Δε λέω για κρουνούς πυρόσβεσης που σπανίζουν.
Δε λέω που η υπογειοποίηση του δικτύου ηλεκτροδότησης είναι πολύ δαπανηρή ιστορία και πώς να τα αποσβέσει ο ιδιώτης επενδυτής, είναι απλό, δεν συμφέρει.
Και είναι δυνατόν οι δήμοι να καθαρίσουν όλα τα οικόπεδα απ’ τα ξερά, πόσες εργολαβίες πια να πληρώσουν κι έπειτα, δεν βγαίνει η δουλειά με το να ρίχνεις πρόστιμα στους ιδιοκτήτες, σε τουριστικές περιοχές. Άσε που και να τα μαζέψουν που να τα πάνε;
Και η Φυλή είναι μακριά και τα «πράσινα σημεία» προβληματικά και «η διαλογή στην πηγή» και οι ανακυκλώσεις και τα κομπόστ πολυδάπανα και κυρίως, ψιλοβρωμάνε, ποιος τα θέλει στην αυλή του;
Στις αναβαθμισμένες περιοχές κανείς δεν καταβρέχει τους δρόμους, τους κήπους, τις αυλές των σπιτιών όταν πιάνει ο λίβας, εικόνες παλιακές από σοκάκια πλακόστρωτα με χωρίσματα ασβεστωμένα, τι λες τώρα…
Μένουν, αντίθετα, εικόνες παράδοξες, χαραγμένες στη μνήμη: ο αποκάτω έψηνε στο μπάρμπεκιου ενώ φλεγόταν ήδη το Μάτι, η από δίπλα δροσιζόταν στην πισίνα, αλλά δεν έριχνε λίγο νερό τουλάχιστον στα ντανιασμένα ξερόκλαδα ακουμπισμένα στη μεσοτοιχία της αυλής μας ενώ φλεγόταν ήδη το Σούνιο, οι απέναντι πέταγαν τα τενεκεδάκια της μπύρας μέσα στον κάδο με τα πράσινα και κάθε βράδυ πυροτεχνήματα και φωτοβολίδες στα διάφορα κλαμπ της παραλίας, όχι πολύ μακριά απ’ το βουνό, με 35 βαθμούς θερμοκρασία νυχτερινή…
Και ενοχλητικές, «γραφειοκρατικές» ερωτήσεις:
Είναι ιδιωτικές ή δημόσιες, δασικές ή χορτολιβαδικές, έχουν γίνει ενστάσεις στο κτηματολόγιο για τους δασικούς χάρτες ή μήπως κάποιες έχουν ήδη αποχαρακτηριστεί, εντός η εκτός σχεδίου, αυθαίρετα ή νομιμοποιημένα ή υπό δικαστική διεκδίκηση, οι εκτάσεις και τα κτίσματα που κάηκαν στο Λαγονήσι, στη Σαρωνίδα, στα Δερβενοχώρια;
Και η φωτιά πώς ξέσπασε; Έσκασαν τα κουκουνάρια απ’ τη ζέστη, άναψαν φλόγες από τις αντανακλάσεις των γυαλιών και των μετάλλων στις γύρω χωματερές, πήγε κάποιος να κάψει δυο ξερόφυλλα και του ξέφυγε, τι διάλο έγινε ή μήπως εμπρησμός; Διότι τέτοιες μέρες πάντα εμπνέεται το κακό, και πριν απ’ την «κλιματική κρίση» άλλωστε…
Αλλά, μάλλον, φταίω εγώ που βλέπω στο μέλλον αγοραπωλησίες και αναπλάσεις και μεγάλα επενδυτικά πρότζεκτς να ’ρχονται, μάλλον με πείραξε το πολύ αιρκοντίσιον και το άγχος να βλέπω τα βουνά γύρω γύρω μπας και – μακριά από μας.
Γεγονός είναι ότι το ευρωκοινοβούλιο, πριν δυο εβδομάδες, υπερψήφισε «την υποχρέωση της ΕΕ να θεσπίσει μέτρα αποκατάστασης των οικοσυστημάτων έως το 2030 που να καλύπτουν τουλάχιστον το 20% των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών», της Ευρώπης συνολικά, απόφαση που καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ μαζί με την ευρωομάδα του Λαϊκού Κόμματος.
Ωστόσο, από την αρχή της χρονιάς η ΕΕ επεξεργάζεται τη στρατηγική για τη σχετική της αυτονομία σε ό,τι αφορά την παραγωγή «καθαρής» ενέργειας μέσα από ηλιακή φωτοβολταϊκή ενέργεια, χερσαία και παράκτια αιολική ενέργεια, γεωθερμική ενέργεια, ηλεκτρικές στήλες, αντλίες θερμότητας, ηλεκτρολύτες, δέσμευση και αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα, βιώσιμα εναλλακτικά καύσιμα, βιοαέριο, τεχνολογίες υπολογιστικού πλέγματος και προηγμένες τεχνολογίες πυρηνικής ενέργειας.
Μια χαρά καλά ειν’ όλ’ αυτά, και «πράσινα» και οικολογικά και θα ρίξουν μακροπρόθεσμα τις τιμές του ρεύματος και σωστή ανάπτυξη θα υπάρξει. Κάπου βέβαια πρέπει να γίνουν, γιατί όχι κι εδώ και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία κι όπου αλλού «απελευθερώθηκαν» εκτάσεις απ’ την κακιά στιγμή και την κλιματική κρίση, η οικονομία, άλλωστε, είναι παγκοσμιοποιημένη, η εντοπιότητα δεν παίζει ρόλο.
Άλλωστε, κι οι άτυχοι ιδιοκτήτες θα αποζημιωθούν, συνέβη και στην Β. Εύβοια, πέρυσι, τα σπίτια με πισίνες μπορούν να ξαναχτιστούν, μερικοί ας μετακομίσουν κιόλας, κάποιοι με το αζημίωτο. Σημασία έχει η ζωή των ανθρώπων, οι εκκενώσεις σίγουρη λύση, καλύτερα εφάπαξ δαπάνες για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων παρά να φορτώνεται το κράτος με μισθούς πυροσβεστών και δασικών κι άλλων «τεμπέληδων» δημοσίων υπαλλήλων. Η κοινωνία των πολιτών κι ο εθελοντισμός δείχνουν το δρόμο κι όσο για τα δάση και τα χώματα, και το γκαζόν πράσινο είναι όπως και τα δέντρα σε γλάστρες, όχι;
