Του Τάκη Κατσαρού, της Νέας Αριστεράς, στη στήλη «Απόψεις» στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών
Στα όσα θλιβερά συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά την εκλογική του συντριβή, την παραίτηση Τσίπρα και την εκλογή Κασσελάκη, προστέθηκαν στη χθεσινή έναρξη του Συνεδρίου του νέα στοιχεία τα οποία βαθαίνουν την κρίση στο κόμμα αυτό και καθιστούν επιτακτική ανάγκη για κάθε αριστερό άνθρωπο να αναλάβει τις ευθύνες του για την πολιτική και ιδεολογική ανασύνταξη του χώρου της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αναφερόμαστε αρχικά στην παρέμβαση Τσίπρα ελάχιστη ώρα πριν την έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με κύριο χαρακτηριστικό την αμετροέπεια και τον φτηνό τακτικισμό έναντι όλων, χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική και με απώτερο στόχο τη διεκδίκηση ρόλου σε ένα μελλοντικό τοπίο ακόμη μεγαλύτερης ήττας και συντριβής. Όσο κι αν ο ίδιος διαβεβαιώνει για το αντίθετο…
Η επίθεση Τσίπρα στα στελέχη και τα μέλη που αποχώρησαν και συγκροτούν τη Νέα Αριστερά, πέρα από απαράδεκτη και ανοίκεια, οριοθετεί το εύρος των πολιτικών του επιλογών, όλο και πιο μακριά από τη Ριζοσπαστική Αριστερά.
Ο Αλέξης Τσίπρας που πρώτος αμέσως μετά τις εκλογές του 2019 άνοιξε το δρόμο στη δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κεντρώο χώρο, στην εκλογή Προέδρου από τα μέλη των δύο ευρώ και στην αδιαμεσολάβητη σχέση του αρχηγού με τη βάση του κόμματος, είναι ο τελευταίος που μπορεί να μέμφεται τον Στέφανο Κασσελάκη. Αυτός και ηγετικά πρόσωπα που τον περιέβαλαν έφτιαξαν, ειδικά μετά το 2019, ένα κόμμα-“ξέφραγο αμπέλι”, το οποίο αποτέλεσε εύκολο στόχο για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη συνέχεια στο υπονομευμένο αυτό έδαφος, ευδοκίμησε το εισαγόμενο φαινόμενο Κασσελάκη.
Με τον ίδιο τον αιφνιδιαστικά παραιτηθέντα Αλέξη Τσίπρα στο ρόλο του επιτήδειου δήθεν ουδέτερου, όταν ο Κασσελάκης και οι άμεσοι συνεργάτες του, όπως-ο σήμερα ευρισκόμενος σε δυσμένεια – Παύλος Πολάκης, εξαπέλυαν άθλιες επιθέσεις και συκοφαντίες εξ ονόματός του στα στελέχη που αυτή την περίοδο συγκροτούν τη Νέα Αριστερά.
Η ομιλία Κασσελάκη στο Συνέδριο δεν αποτέλεσε έκπληξη. Μια ομιλία διεκπεραιωτική σε ό,τι αφορά το πολιτικό-προγραμματικό πλαίσιο, χωρίς ούτε μία νέα ιδέα και εντελώς τυπική στην αντιπολιτευτική της στόχευση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Χωρίς αυτοκριτική για την “πατριωτική” Αριστερά, την υπερψήφιση των υπερεξοπλισμών, την ομιλία στον ΣΕΒ, την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από τις κινητοποιήσεις για τη σφαγή στην Παλαιστίνη, τις διαγραφές μέσω δημοψηφίσματος και πολλά άλλα.
Με επίκεντρο το προσωποκεντρικό παραλήρημα στο τέλος και την υποχρεωτική επίδειξη πυγμής (μετά την υπόδειξη Τσίπρα) που όμως δεν μπορεί να κρύψει την απελπισία ενός πολιτικού αρχηγού που αμφισβητείται τόσο έντονα ώστε υποχρεώνεται πέντε μόλις μήνες μετά την εκλογή του να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για…Πρόεδρος.
Όσο για το ύφος και το “στήσιμο” της ομιλίας, αυτά παρέπεμπαν σε φτηνό show σε κάποια επαρχιακή αμερικανική κωμόπολη και σε μιμήσεις πολιτικών που κάλλιστα θα μπορούσαν να ανήκουν στο δεξιό ακόμη και στον ακροδεξιό χώρο.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει άλλη λύση από την εγκατάλειψη αυτού του κόμματος από όσες αριστερές δυνάμεις έχουν απομείνει, ελπίζοντας σε ένα “θαύμα” που φαντάζει όλο και πιο μάταιο.
Η λύση είναι η συμπόρευση με τα χιλιάδες μέλη και στελέχη που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και η αποφασιστική ενίσχυση της Νέας Αριστεράς.
Μιας Νέας Αριστεράς που στις συνθήκες που διαμορφώνονται πρέπει να πολλαπλασιάσει τις προσπάθειές της και να αποτελέσει το νέο φορέα της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
- Όχι ως ο “καλός ΣΥΡΙΖΑ ” ή ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2″,
- όχι με αναπαλαίωση ξεθυμασμένων κεντροαριστερών ιδεολογημάτων,
- όχι με το άγχος του κυβερνητισμού,
- όχι με επιλογές και οργανωτικά πρότυπα που παραπέμπουν στην αναπαραγωγή κακών πρακτικών του παρελθόντος,
- όχι με την αντικατάσταση του αρχηγισμού από τον “παρεϊσμό”,
- όχι με την αποφυγή ή τη διαρκή αναβολή της αυτοκριτικής που οφείλουν και κεντρικά ηγετικά πρόσωπα της Νέας Αριστεράς για πράξεις ή παραλείψεις τους που κι αυτές συνέβαλαν στην όξυνση ή στη μη αντιμετώπιση της κρίσης και της φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτόν τον τρόπο, η σημερινή διπλή υποβάθμιση του πολιτικού διαλόγου και η περιφρόνηση της νοημοσύνης των αριστερών πολιτών από το δίδυμο Τσίπρα-Κασσελάκη, δεν θα σπείρει μια νέα βαθιά απογοήτευση ή τη φρούδα ελπίδα ότι η λύση βρίσκεται σε κάποιον/α που θα “νικήσει” τον Κασσελάκη στην εκλογή Προέδρου ή ακόμη στην επιστροφή Τσίπρα μετά τις Ευρωεκλογές ή σε άλλον κατάλληλο χρόνο.
Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας με τη σημερινή του παρέμβαση έδειξε ότι διακατέχεται από τα ίδια στοιχεία αναξιοπιστίας, μικροπολιτικού τακτικισμού και έλλειψης ιστορικής ενόρασης, που βαθμιαία έβλαψαν καίρια το ηγετικό του χάρισμα τόσο την περίοδο της διακυβέρνησης, όσο και μετά την εκλογική ήττα του 2019.
Προς το παρόν λοιπόν “ένας άλλος Τσίπρας δεν είναι εφικτός” και ο Κασσελάκης της παρακμής και της γελοιοποίησης του χώρου και των μονοψήφιων ποσοστών, είναι το απεχθές παρόν του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Οι Αριστεροί και οι Αριστερές οφείλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή την αδιέξοδη και καταστροφική καθήλωση, που μόνο τη ΝΔ και τη δεξιά κυριαρχία εξυπηρετεί. Άλλο η αναμφισβήτητη ιστορική προσφορά του Αλέξη Τσίπρα, άλλο η σημερινή του απαράδεκτη στάση και συμπεριφορά. Άλλο η “νόμιμη” νίκη Κασσελάκη κι άλλο η πολιτική και ιδεολογική τροχιά στην οποία θέλει να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπώντας στην τελική διάλυσή του ως αριστερό κόμμα και στην ακόμη πιο έντονη δεξιά μετάλλαξή του.
Ο κόσμος της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς διψά για ενότητα και για προοπτική. Για ένα μαζικό, ισχυρό, μαχητικό κόμμα αγώνων και διακυβέρνησης. Για ένα κόμμα που θα παίξει τον αποφασιστικό ρόλο για την ανατροπή της δεξιάς-νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας και την πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ με τους αγώνες του λαού, ει δυνατόν πριν το τέλος μιας καταστροφικής τετραετίας.
Αυτό το ιστορικό καθήκον επωμίζεται η Νέα Αριστερά. Αυτόν τον ορίζοντα οφείλουν να δουν κατάματα τα στελέχη της. Να καλύψουν το τεράστιο κενό αριστερής και προοδευτικής εκπροσώπησης, να χτίσουν αξιοπιστία μέσα από την αυτοκριτική και τις πολιτικές-προγραμματικές τους δεσμεύσεις. Να ενισχύσουν αποφασιστικά τους αγώνες και τα κινήματα που ξεπηδούν από παντού και η Νέα Αριστερά να αποτελέσει σήμερα χώρο δυναμικής αριστερής-προοδευτικής Συσπείρωσης που θα εξελιχθεί ταχύτατα σε πόλο εναλλακτικής λύσης για τη διακυβέρνηση του τόπου.
