Γράφει η Άννη Νούνεση
Εσύ ξεκινάς τη μέρα σου με φυσικότητα!
Βγαίνει ο ήλιος και συνεχίζεις έτσι.
Εκείνη από το πρωί ψάχνει μια μπλε φανέλα.
Το θέμα είναι η σύγκρουση για την σύγκρουση, εφόσον εστιάζει την εξαφάνιση της στην παρουσία σου.
Σκέφτομαι το σκόρδο που χάσαμε πέρυσι, θυμάσαι πόσο το είχαμε αγαπήσει!
Ευτυχία είναι η γνώση μετά υπάρχει και η ανατολή, όπως και το “εγώ θα σε αγαπήσω”.
Εσύ κρατάς το ποδήλατο κάτω από το πεζοδρόμιο.
Εγώ περπατάω στο κράσπεδο. Προσέχεις τα βήματά μου.
Εσύ φοβάσαι μην πέσω.
Εγώ όχι.
Είναι χειμώνας και έχουν περάσει ακριβώς δύο χρόνια.
Η γνώση είναι ευτυχία.
Η φανέλα ροζ.
Φούξια ή λιλά μάλλον. Και πρώην πατσαβούρα και κομμένη.