Γράφει η Μαρία Κ.
Μαμά έλαβα το γράμμα σου. Δεν θέλω να αμφιβάλεις για τα αισθήματα μου. Μερικές φορές είμαι εξαντλημένος. Σου ζητάω συγγνώμη.
*
Λυπάμαι πολύ για το θάνατο του κυρίου Χ και την απρόσμενη αρρώστια της κυρία Ψ.
Απογοητεύτηκα που έκλεισε το μαγαζί του ο κύριος Ε και έβγαλα έναν βαθύ αναστεναγμό όταν διάβασα για την απώλεια των ζώων του κυρίου Π.
Νιώθω απόγνωση για το χωρισμό της κυρίας Φ και βαθιά οδύνη για την ατυχία της κυρίας Θ. Με έκανε χίλια κομμάτια η αποτυχία να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο η κόρης της κυρίας Ξ και χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο με την ανακοίνωση του γιατρού, ότι είναι αδύνατον να τεκνοποιήσει η κυρία Δ.
Λυπάμαι που μπήκαν νερά στο υπόγειο του κυρίου Τ και που χάλασε το αυτοκίνητο του κυρίου Σ. Πραγματικά διαλύθηκα που δεν είναι ο νέος πρόεδρος ο κύριος Β.
*
Η ζωή είναι γεμάτη αναποδιές μαμά! Καταλαβαίνω! Ελπίζω να σε παρηγόρησε η κατανόηση μου μαμά. Μην ανησυχείς. Καμιά φορά είμαι παράξενος, σκληρός, αλλά κατανοώ τα βάσανα σας.
*
Εδώ οι βόμβες πέφτουν βροχή μαμά! Τα κτήρια γκρεμίζονται το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Έκαψαν τα δέντρα, έκαψαν τα σπίτια, σκότωσαν παιδιά, βίασαν γυναίκες, λεηλατήσανε τα πάντα. Έτσι μόνο θα έρθει η ειρήνη στον κόσμο μαμά!
*
Να μεταφέρεις τη συμπαράσταση μου σε όλους. Αυτοί έχουν πραγματικά αδιέξοδα και ταλαιπωρίες. Εγώ καλά είμαι, το μόνο που με στεναχωρεί είναι που δεν υπάρχει πουθενά νερό πια, παρά ελάχιστο για να ζούμε, κι έτσι είναι αδύνατο να ποτίσω τα λουλούδια δίπλα απ’ το αυτοσχέδιο κρεβάτι μου. Έχουν καλύψει τους τοίχους γύρω μου μαμά. Όταν θα τα βλέπω να μην αντέχουν, να αργοπεθαίνουν , θα αναγκαστώ να βγω έξω μαμά. Δεν έχω άλλη επιλογή, πρέπει να τα σώσω.
Σε φιλώ μαμά!
