Η σύγκρουση της Κυβέρνησης με τον Άρειο Πάγο μέσω της παραίτησης του αντιπροέδρου του Χρήστου Τζανερίκου δεν είναι καθόλου αθώα και ευνοϊκή για την Αριστερά μεταφέροντας πολλά μηνύματα μεταξύ των οποίων είναι:
1. Η ολοένα μεγαλύτερη φασιστικοποίηση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας το οποίο πλέον δεν φαίνεται να στηρίζει την κυβέρνηση όπως τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησής της.
2. Η ενδυνάμωση της Εκτελεστικής Εξουσίας απέναντι στη δικαστική, εν προκειμένου του υπουργείου Εσωτερικών που θεωρεί αυτονόητη τη δυνατότητα παρέμβασης ώστε εν όψει των επικείμενων εκλογών να μεθοδεύσει αποτελέσματα που θα την ευνοούν.
3. Το μεγάλο παιγνίδι της εξουσίας μετατοπίζεται ακόμα πιο δεξιά, μεταξύ φασιστικής ριζοσπαστικής δεξιάς και κυβερνητικής δεξιάς που εκφράζεται μέσα από τη συστημική εκδοχή της νεο-δεξιάς (ΑltRight).
4. Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να είναι σε θέση να μετατοπίσει αυτή τη στιγμή το δίλημμα-παγίδα μέσα ή έξω από τη Βουλή ο φασισμός, αφού οι επιλογές από τον αποκλεισμό του κόμματος του Κασιδιάρη είναι μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης: Αποκλεισμός με συνέπειες ενδεχόμενης ενδυνάμωσης σαν αντίδραση, μη αποκλεισμός με συνέπειες να συμμετέχει ένα ναζιστικό κόμμα στη Βουλή αλλά και πιθανότατη αποδυνάμωση της ΝΔ, γεγονός που θα ενισχύσει το ΣΥΡΙΖΑ.
Το συμπέρασμα σε αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι όμως ένα: όσο η κοινωνία υποφέρει και η Αριστερά δεν της προσφέρει εφικτές δραστικές λύσεις, τόσο θα στρέφονται τα βλέμματα σε επικίνδυνες ακροδεξιές λύσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όσο η Αριστερά δεν επιδεικνύει μία δυναμική και αποτελεσματική παρουσία στη γείωσή της με την κοινωνία και χάνει ευκαιρίες να αναδειχθεί ως η μοναδική λύση διακυβέρνησης (πχ Τέμπη) τόσο οι δύο άλλες δεξιές θα παίζουν τους μονομάχους στην πολιτική σκακιέρα με καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες.
