Γράφει ο Πάνος Λάμπρου στο Facebook
Το αίμα του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη και του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη είναι ακόμα νωπό. Κι όμως, τα “λυμένα χέρια”, η προκατάληψη και το μίσος για τους ρομά, ο ρατσισμός ζουν και… βασιλεύουν.
Θεσσαλονίκη, 12.30 το μεσημέρι, κάπου στα δυτικά, ένας 15χρονος μελαψός (το μελαψός δεν το αναφέρω τυχαία) βλέπει μια ξεχασμένη σακούλα με τρόφιμα έξω από μαγαζί. Την παίρνει και την αφήνει μπροστά από εκκλησία.
Σε αυτό το σημείο παρεμβαίνει αστυνομικός με πολιτικά, εκτός υπηρεσίας, ο οποίος τρέχει και ξυλοκοπεί τον νεαρό. Μπουνιές και κλωτσιές, ενώ τον ακινητοποιεί στο έδαφος με το γόνατό του στο στέρνο του παιδιού.
Ο 15χρονος τρομοκρατείται, φωνάζει βοήθεια, ζητάει από τον άγνωστο άντρα να σταματήσει, δεν μπορεί να αναπνεύσει. Ο άγνωστος, που όπως είπαμε είναι αστυνομικός, που τα χέρια του, ως γνωστό, είναι “λυμένα” συνεχίζει. Παίρνει το κεφάλι του παιδιού και το χτυπάει τρεις φορές σε κορμό δέντρου.
Η υπόθεση φτάνει στο αστυνομικό τμήμα και το παιδί σε νοσοκομείο με κακώσεις στο κεφάλι και μώλωπες σε όλο του το κορμί.
Η μητέρα του, σε επικοινωνία που είχαμε μαζί της, αναρωτιέται τι μπορεί να είχε συμβεί στην περίπτωση που ο αστυνομικός ήταν σε υπηρεσία και είχε όπλο. Αν θα ήταν ένα ακόμα παιδί, ένας ακόμα ρομ, θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας και αυθαιρεσίας. Αναρωτιόμαστε κι εμείς, οργιζόμαστε κι εμείς….
Και δεν θα το αφήσουμε, η υπόθεση δεν θα μείνει στο σκοτάδι, δεν θα καλυφθεί. Κοινοποιούμε την είδηση παντού και εκδηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον 15χρονο και την οικογένειά του.
ΥΓ: Στο μυαλό και την καρδιά μου θα μείνει το ερώτημα της μάνας. Γιατί; Επειδή είναι ρομά; Και η έκκλησή της να βρεθούν οι κάμερες ώστε να αποδειχθεί ότι το παιδί της δεν έκλεψε τη σακούλα με τα τρόφιμα, αλλά τα άφησε στην εκκλησία για να τα πάρει ένας άνθρωπος που τα χρειάζεται.
