Μάνος Χωριανόπουλος στο News 247
Η απλή αναλογική παρουσιάζεται ως το “υπέρτατο κακό” από την κυβέρνηση, που δέχεται μόνο το σενάριο της αυτοδυναμίας. Αν όμως ο ελληνικός λαός δώσει την ευκαιρία για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ποιος θα μπορέσει να αγνοήσει αυτή την εντολή;
Οι εκλογές που πλησιάζουν και πιθανότατα θα διεξαχθούν εντός του Απριλίου, αντιμετωπίζονται από την κυβερνώσα παράταξη στην καλύτερη περίπτωση ως σκαλοπάτι για μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση και στη χειρότερη ως μια πιθανότητα “τερατογένεσης”.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε πει στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ ότι “η απλή αναλογική είναι καταστροφικό σύστημα για τη χώρα. Η εκτίμηση μου ότι θα οδηγηθούμε σε δεύτερες εκλογές προκύπτει από τα απλά μαθηματικά. Θεωρητικά υπάρχει η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα. Θα συνιστά πολιτική τερατογέννεση”.
Όσο όμως και αν βάλλεται αυτό το εκλογικό σύστημα, είναι το μόνο που διασφαλίζει το μίνιμουμ της ανόθευτης έκφρασης του εκλογικού σώματος.
Η προπαγάνδα κατά της απλής αναλογικής, είναι διαρκής και έχει τεχνηέντως συνδεθεί με όλα τα κακά της μοίρας μας, που περιμένουν στη γωνία της μη αυτοδυναμίας.
Αστάθεια, καχυποψία στις αγορές, ανίσχυρες κυβερνήσεις, σχηματισμοί – Φρανκενστάιν. Έχουν ακουστεί τα πάντα, χωρίς καμία τεκμηρίωση, καθώς τα επιχειρήματα αυτά διαψεύδονται και από το ευρωπαϊκό παράδειγμα και από το εγχώριο πολιτικό παρελθόν.
Αυτοδύναμες ήταν οι κυβερνήσεις που μας έριξαν στα βράχια, αυτοδύναμες ήταν και είναι οι κυβερνήσεις που βουλιάζουν στη διαφθορά και κυοφορούν τους Πάτσηδες και η σιγουριά και η “σταθερότητα”, αμέτρητες φορές καλλιεργούν την αλαζονεία, την αμετροέπεια και την αδράνεια.
Σε κάθε περίπτωση, είναι αναμενόμενο μια κυβέρνηση να αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο την απλή αναλογική και την πιθανότητα να μην κυβερνήσει ξανά.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν όσες πολιτικές δυνάμεις, παρά τις διαφορές τους, δεν τοποθετούνται στα δεξιά του πολιτικού συστήματος.
Τι θα κάνουν αν ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, έχει δώσει τη δυνατότητα για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, από την πρώτη Κυριακή;
Θα δεχθούν τον χαρακτηρισμό της “τερατογένεσης” ή θα δουν πώς θα μπορούσαν να δώσουν διαφορετικές απαντήσεις από αυτές που δίνει ο νεοφιλελευθερισμός στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενέστεροι.
Οι ανισότητες, το κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα “ανάπτυξη πώς και για ποιους”, η δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγεται, η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και της Παιδείας, η λειτουργία της Δικαιοσύνης, είναι ζητήματα, για τα οποία πολιτικές δυνάμεις που νοιάζονται για τα συμφέροντα των μη προνομιούχων, μπορούν έστω να συζητήσουν.
Η απλή αναλογική δίνει μια μεγάλη ευκαιρία, λαού θέλοντος, για μια κυβέρνηση συνεργασίας σε συνθήκες μη χρεοκοπίας, που θα ασχοληθεί όχι με τους ημετέρους και τις απευθείας αναθέσεις, αλλά με το μέλλον του ελληνικού λαού.
Αν οι πολίτες με την ψήφο τους, δώσουν αυτή την ευκαιρία, όσοι την αρνηθούν, θα πρέπει να έχουν μια καλή εξήγηση για το πράσινο φως που θα ανάψουν στις πολιτικές που υποστηρίζουν ότι πολεμούν.
