Λέγονται και γράφονται, εκπέμπουν μια γοητεία. Ποιος μπορεί όμως να τις επιβεβαιώσει;
Σε κάθε περίπτωση, είναι διδακτικές:
«Ήμουν με τον Μπόμπυ Τσάρλτον και τον Φέρεντς Πούσκας, σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου στην Αυστραλία.
Οι νέοι που ήταν εκεί, δεν τον σεβάστηκαν και τον πείραζαν για το βάρος και το ύψος του.
Αποφασίσαμε ότι τα αγόρια θα διάλεγαν έναν από εμάς και θα συμμετείχαν σε έναν διαγωνισμό, ο οποίος είχε να κάνει, με το ποιός θα πετύχαινε περισσότερες φορές το δοκάρι, μετά από δέκα σουτ, από μακρινή απόσταση.
Φυσικά, διάλεξαν τον πιο παχουλό, τον Πούσκας.
Ρωτήσαμε τα αγόρια πόσες φορές νόμιζαν ότι ο Πούσκας θα σημάδευε το δοκάρι σε 10 σουτ. Πολλοί είπαν, ούτε καν πέντε.
Εγώ είπα δέκα.
Ο Πούσκας βρήκε το δοκάρι εννέα φορές στη σειρά.
Στην συνέχεια σήκωσε την μπάλα, την χτύπησε και με τους δύο ώμους, μετά με το κεφάλι, μετά τακουνάκι και με τα δύο πόδια και τελικά σούταρε και χτύπησε το δοκάρι για δέκατη φορά.
Όλοι παρέμειναν σιωπηλοί.
Ένα από τα παιδιά ρώτησε, ποιος είναι αυτός;
Του απάντησα…
”Για σένα το όνομά του είναι, Κύριος Πούσκας.”»
