Γράφει η Αγγέλικα Σαπουνά
Η βία των εφήβων στο σχολείο αντανακλά ευθέως τη βία στην κοινωνία.
Τη βία της φτώχειας, της ανασφάλειας, της εξάρτησης από συμφέροντα όχι πάντα σύννομα, των πλείστων εκβιασμών στους οποίους αναγκάζονται τόσο συχνά να υποκύπτουν οι πιο ευάλωτοι, απλώς για να επιβιώσουν.
Τη βία της υπερεργασίας των γονέων που στερεί την παρουσία τους, τη στοργή τους, την επιμέλειά τους από τα παιδιά. Παιδιά που συχνά περνούν πολλές μοναχικές ώρες στο σπίτι τους, με μόνη συντροφιά το διαδίκτυο, «φωτεινό» αλλά και σκοτεινό.
Τη βία που αφθονεί σε σειρές και ταινίες αφειδώς διαθέσιμες σε νέους και παιδιά, ειδικά μάλιστα σε εκείνα που δεν έχουν πρόσβαση σε πιο ποιοτικά προϊόντα τέχνης και αναψυχής.
Τη βία ενός κόσμου όπου οι μαζικές δολοφονίες ανθρώπων σε βρώμικους πολέμους με βρώμικα μέσα αποτελεί την κανονικότητα των δελτίων ειδήσεων χρόνια τώρα, χωρίς προοπτικές λήξης.
Από τα σχολεία μας δεν λείπουν οι τιμωρίες, οι απειλές, οι ποινές. Λείπουν όμως τρομερά οι τρόποι για να βοηθηθούν τα απελπισμένα παιδιά που εκτονώνονται με βία στους συμμαθητές τους, μιμούμενα πρότυπα ενηλίκων. Κι αυτοί οι τρόποι υπάρχουν, αλλά για τους κυβερνώντες προτεραιότητα έχουν οι αξιολογήσεις και οι ποινές, το καρότο και το μαστίγιο, τα ασφαλέστερα εργαλεία αναπαραγωγής μιας κοινωνικής τάξης όπου ο πιο αδύναμος δεν έχει δικαίωμα στην ευτυχία.
Οι πενθήμερες αποβολές και οι πλατφόρμες καταγγελιών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός ενισχύουν ακριβώς αυτό το πλαίσιο.
Θα επανέλθω πολύ σύντομα με κριτική, λεπτομερή παρουσίαση των μέτρων που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Προς το παρόν επισυνάπτω την ανακοίνωση που εξέδωσε για το θέμα η Νέα Αριστερά:
Ανακοίνωση του Δικτύου Παιδείας της Νέας Αριστεράς
Η βία στα σχολεία δεν αντιμετωπίζεται με τα κυβερνητικά μέτρα καταστολής
Την παταγώδη αποτυχία της να αντιμετωπίσει τη βία στο σχολείο, όπως άλλωστε και στην ευρύτερη κοινωνία, ομολογεί σήμερα η κυβέρνηση διά στόματος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Τόσο η έκταση του φαινομένου όσο και η αύξηση των περιστατικών, όπως παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός με μεγάλη καθυστέρηση, δείχνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η ελληνική εκπαίδευση.
Το τραγικό όμως είναι ότι και με τις σημερινές εξαγγελίες της η κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι δεν διαθέτει καμία συνεκτική και συνολική πολιτική, όπως ανεπίγνωστα ευαγγελίζεται, για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Οσα εξαγγέλλει δεν είναι παρά μία ανακύκλωση παλιών αποτυχημένων μέτρων: πλατφόρμες καταγγελιών, σύσταση επιτροπών, μεγαλύτερη αυστηρότητα και σκληρότερες αποβολές, με δύο λόγια ενίσχυση της επιτήρησης και της καταστολής. Ακόμη και οι περιβόητες δεξιότητες Ακόμη και οι περιβόητες “δεξιότητες”, που έχουν εξαγγελθεί κατ’ επανάληψη, δεν αποδίδουν γιατί αδυνατίζει η εφαρμογή τους στην πράξη από τον ανταγωνιστικό και εξετασιοκεντρικό προσανατολισμό του σχολείου.
Αυτό που δεν θέλει να παραδεχτεί η κυβέρνηση είναι ότι η ίδια η πολιτική της, με την ενίσχυση του ακραίου ανταγωνισμού στο σχολείο και την αγνόηση των αναγκών των παιδιών και των νέων, στην πραγματικότητα συντελεί στην ενίσχυση της βίας. Επιπλέον, η συνεχής αντιπαράθεση της με τους εκπαιδευτικούς και η αδιαφορία της για σύγχρονη εκπαίδευση και επιμόρφωση τους επιτείνει τα προβλήματα.
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα εκπίπτει σε προεκλογικό πυροτέχνημα και φτηνιάρικο μιντιακό θέαμα με στόχο τη χειραγώγηση του κοινού.
Ως Νέα Αριστερά έχουμε την πεποίθηση ότι απαιτείται μια συνολική αλλαγή της εκπαιδευτικής πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρό της τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού, τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο ανοιχτό, δημοκρατικό, συμπεριληπτικό. Ενα σχολείο στο οποίο κάθε δραστηριότητα, κάθε διδακτική ώρα -και όχι μόνο κάποιες ώρες του προγράμματος- θα εμπνέεται από τις ανθρωπιστικές αξίες και θα θεμελιώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα,
Η έξαρση της βίας στα σχολεία είναι οξύ σύμπτωμα της εντεινόμενης κοινωνικής κρίσης, των ανισοτήτων που βαθαίνουν και της αβεβαιότητας που κυριαρχεί στην χώρα. Είναι ένα από τα σοβαρά προβλήματα, που σημαδεύουν το μέλλον των νέων. Δεν θα επιτρέψουμε να αποτελέσει εργαλείο για την εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών στόχων της κυβέρνησης και των φιλικών της δυνάμεων.
