Διάβασα ότι: Άγνωστοι έκλεψαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας (30/1) την προτομή του Κάρολου Κουν, του εμβληματικού σκηνοθέτη και ιδρυτή του Θεάτρου Τέχνης, που βρισκόταν στην είσοδο του Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης, δίπλα στο ταμείο, εντός της Στοάς του Βιβλίου, στην οδό Πεσμαζόγλου 5.
Σφίχτηκε η καρδιά μου. Τακτικός επισκέπτης του Θεάτρου Τέχνης, πάντα πριν από την παράσταση που πρόκειται να παρακολουθήσω, παρατηρώ την προτομή, μετά τη γιγαντοαφίσα – πορτρέτο που υπάρχει στην είσοδο και κατεβαίνοντας τις σκάλες, εικόνες και αντικείμενα θεατρικών παραστάσεων και σκηνικών. Αποτελεί μέρος της ψυχικής προετοιμασίας πριν από τη συγκέντρωση στην παράσταση.
Ο χώρος γύρω από το θέατρο έχει παγώσει τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει ψυχρός σαν άδειο σιντριβάνι. Ο πρόεδρος της ιδιοκτήτριας εταιρείας των μαγαζιών με τον πομπώδη τίτλο (ναι! της ιδιοκτήτριας εταιρείας των μαγαζιών με τον πομπώδη τίτλο) είχε αποφασίσει να τα κάνει φαγάδικα πολυτελείας, δεν του βγήκε τουλάχιστον έως τώρα, μήπως δικά του λεφτά διαχειρίζεται;
Τα βιβλιοπωλεία όμως έκλεισαν και παραμένουν κλειστά. Μαζί τους η αίθουσα εκδηλώσεων και τα δύο καφέ, το μικρό μέσα στη στοά και το μεγάλο στην ταράτσα. Έπαψαν οι εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων, οι συναθροίσεις, οι συζητήσεις με θέματα που όριζε το περιβάλλον. Έπαψε να υπάρχει ο τόπος συνάντησης ανθρώπων που επιλέγουν να συναντηθούν δίπλα στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και ανάμεσα στα βιβλιοπωλεία.
Σήμερα και αύριο απεργούν οι ηθοποιοί, διότι η λογική και ο πολιτισμός των ανθρώπων που διοικούν χώρους όπως αυτόν που περιβάλλει το Θέατρο Τέχνης, θέλουν στο Θέατρο του Καρόλου Κουν να δίνουν παραστάσεις απόφοιτοι λυκείου.
Οι άνθρωποι που έκλεψαν το έργο του Χρήστου Καπράλου, ακόμα κι αν τους έβαλε κάποιος συλλέκτης να το κάνουν, δεν έκλεψαν την προτομή του Καρόλου Κουν. Λεηλάτησαν μερικά κιλά ορείχαλκο, η τιμή του οποίου είναι περίπου 30 ευρώ το κιλό. Την αξία της προτομής δεν την ξέρουν αυτοί που την έκλεψαν ούτε την έχουν νοιώσει εκείνοι που τους οδήγησαν να τη λεηλατήσουν.
Νίκος Σερβετάς
Η προτομή ήταν έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα, του Χρήστου Καπράλου. Ήταν κατασκευασμένη από Ορείχαλκο και αναπαριστούσε τον Κάρολο Κουν σε ώριμη ηλικία, με το κεφάλι ελαφρά στραμμένο και ένα ελαφρό μειδίαμα. Στην πρόσοψη της βάσης η εγχάρακτη επιγραφή ανέφερε: «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ 1908 – 1987».
Κάρολος Κουν
Ο Κάρολος Κουν (Προύσα, 1908 – Αθήνα, 1987) το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης και τη Δραματική Σχολή, στην οποία μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί της μεταπολεμικής γενιάς. Εγκαινίασε τη μορφή του κυκλικού θεάτρου το 1954 και παρουσίασε πρώτος στο ελληνικό κοινό καινούργια ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού ρεπερτορίου, όπως Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Πίντερ, Ντάριο Φο κ.ά. Παράλληλα σκηνοθέτησε έργα πολλών νέων ελλήνων συγγραφέων, όπως Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη, Κεχαϊδη, Αναγνωστάκη κά. αλλά και έργα αρχαίων τραγικών ποιητών. Το 1959 ανέβασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, παράσταση που θεωρήθηκε σκανδαλώδης λόγω της πρωτοποριακής της μορφής. Πραγματοποίησε περιοδείες σε χώρες του εξωτερικού κι έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ, κυρίως με παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Χρήστος Καπράλος
Ο Χρήστος Καπράλος (Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, 1909 – Αθήνα, 1993) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα. Επίκεντρο της γλυπτικής του υπήρξε από την αρχή η ανθρώπινη μορφή. Χρησιμοποιώντας αρχικά τον πηλό, το γύψο, την πέτρα και το μάρμαρο φιλοτέχνησε μεμονωμένα γλυπτά ή σειρές, που απέδωσε ρεαλιστικά, έχοντας ως πηγή έμπνευσης την ελληνική γλυπτική της αρχαϊκής, κυρίως, περιόδου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 στράφηκε σε συνθέσεις μοντέρνες, αφαιρετικές, όχι όμως εντελώς ανεικονικές. Χρησιμοποιώντας μια δική του τεχνική, δημιούργησε έργα από ελάσματα χαλκού που έχουν ως πρότυπο τον εξπρεσιονισμό, το σουρεαλισμό ή το φουτουρισμό.
Στοιχεία βιογραφικών από το news247
