Ανάρτηση της Ελένης Μαριόλη
Στις 25 Μαΐου 1922 γεννιέται ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο «τελευταίος σημαντικός κομμουνιστής ηγέτης στη Δυτική Ευρώπη». Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ επανέρχεται στην επικαιρότητα, σήμερα, ακριβώς επειδή ήθελε να αλλάξει τον κόσμο.
H δική μας αριστερά, ο ευρωκομμουνισμός του Γκράμσι και του Πουλαντζά, η δική μας Αριστερά που ξέρει να μάχεται. Η δική μας Αριστερά του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο».
Aντιγράφω τα λόγια του πολυαγαπημένου «dolce Εnrico»:
«Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε εξήντα χρόνια στις πλάτες μας και αποδείξαμε ότι αυτά τα επιδιώκαμε και τα κάναμε με σοβαρότητα. Στη φυλακή με τους εργάτες ήμαστε εμείς, στα βουνά με τους αντάρτες ήμαστε εμείς, στις λαϊκές συνοικίες με τους ανέργους ήμαστε εμείς, με τις γυναίκες, με το περιθωριοποιημένο προλεταριάτο, με τους νέους ήμαστε εμείς, σε ορισμένους δήμους και ορισμένες περιφέρειες, που διακυβερνήθηκαν έντιμα, ήμαστε εμείς. Υπήρχαν και άλλοι, αλλά κυρίως εμείς.
[…] Και είμαστε πεπεισμένοι επίσης, ότι πρέπει και μπορεί να γίνει συζήτηση για τον τρόπο υπέρβασης του καπιταλισμού ως μηχανισμού και συστήματος, μια κι αυτός, σήμερα, δημιουργεί όλο και μεγαλύτερες μάζες ανέργων, περιθωριοποιημένων, ανθρώπων υπό καθεστώς εκμετάλλευσης. Κι αυτή είναι, κατά βάσιν, η αιτία, όχι μόνο της σημερινής οικονομικής κρίσης, αλλά και των φαινομένων βαρβαρότητας, της διάδοσης των ναρκωτικών, της άρνησης της εργασίας, της δυσπιστίας, της πλήξης, της απελπισίας. Είναι έγκλημα να έχει κανείς αυτές τις ιδέες;»
