Δημοσιεύτηκε η Πολιτική Απόφαση της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης της Νέας Αριστεράς μετά τη Συνδιάσκεψη που έγινε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το διάστημα 1-3 Μαρτίου 2024
Το κείμενο της απόφασης είναι το ακόλουθο
Η συγκυρία για την κοινωνία
Βιώνουμε μία μεγάλη αντίφαση στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Από την μία παρατηρείται μία διάχυτη κοινωνική δυσφορία για την κυβερνητική πολιτική σε τομείς που είναι καθοριστικοί για την καθημερινότητα των πολιτών. Από την άλλη, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αυτή η κοινωνική αγανάκτηση, όχι μόνο δεν αντανακλάται σε πολιτικό επίπεδο, αλλά αντίθετα η πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη έχει εμπεδωθεί μετά τις εκλογές του καλοκαιριού του 2023. Αυτή η μεγάλη ανισορροπία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής έκφρασης σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο ένα παράδοξο που επιζητά, πρώτα, κριτική αποτίμηση και έπειτα, πολιτικό σχέδιο. Αποκαλύπτει μια σειρά από δομικά ερωτήματα και προκλήσεις που η Νέα Αριστερά πρέπει να αντιμετωπίσει αν θέλει να ανταποκριθεί στον ιδρυτικό της σκοπό, αλλά και μία σειρά από δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιήσει για να είναι μία πολιτική δύναμη κοινωνικά χρήσιμη.
Η κοινωνική δυσφορία έχει πολλές όψεις. Η ακρίβεια και η κρίση του κόστους ζωής έχουν οδηγήσει πολλά νοικοκυριά να βλέπουν τον μισθό τους να τελειώνει προτού τελειώσει ο μήνας, την ίδια στιγμή που οι ολιγοπωλιακές πρακτικές κρίσιμων κλάδων οδηγούν σε πρωτοφανή αύξηση της κερδοφορίας τους. Ο πρωταθλητισμός της χώρας μας στον πληθωρισμό τροφίμων για παράδειγμα, δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ούτε εισαγόμενο. Είναι η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη που συντηρεί συστηματικά τις ολιγοπωλιακές πρακτικές που καταλήγουν στην εκρηκτική αύξηση των κερδών τα οποία πληρώνουν τα νοικοκυριά με το υστέρημα τους.
Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά αγωνιούν για το βασικότερο κοινωνικό τους δικαίωμα, αυτό της στέγασης. Η ιδιωτική υπερχρέωση, οι αδυναμίες αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων και ο κίνδυνος πλειστηριασμού γίνονται το καθημερινό τους άγχος. Ταυτόχρονα η εκτόξευση των ενοικίων αναγκάζει τους πολίτες -και ειδικά τη νεολαία και τα δυναμικά στρώματα- να αφιερώνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους για το νοίκι.
Ούτε αυτό είναι φυσικό φαινόμενο στην Ελλάδα του 2024. Είναι η πολιτική της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη που οδηγεί σε αυτή την συνθήκη. Παράλληλα, οι αναξιοπρεπείς μισθοί, η εργασιακή επισφάλεια και η υπο-απασχόληση, η διαρκής επιβάρυνση των ελεύθερων επαγγελματιών και των αυταπασχολούμενων και η συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος δημιουργούν μια αίσθηση ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσο καλά μπορεί να ζήσει κανείς. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την διαρκή απαξίωση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και παιδείας, συντείνουν στην κοινωνική αγανάκτηση. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που προωθεί η κυβέρνηση υψώνει ταξικούς φραγμούς, απαξιώνει περαιτέρω τα δημόσια πανεπιστήμια και παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι νομοτελειακό, είναι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Στο πεδίο της οικονομίας η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις επιδόσεις των μακροοικονομικών δεικτών. Όμως τα στοιχεία της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από το μοντέλο εκείνο της ανάπτυξης που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεωκοπία. Η ανάπτυξη βασίζεται στην ιδιωτική κατανάλωση, που στηρίζεται όλο και περισσότερο στην μείωση της αποταμίευσης λόγω της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης, σε ένα μοντέλο τουρισμού που βασίζεται στην φτηνή εργασία και δεν διαχέει την προστιθέμενη αξία που παράγεται σε άλλους κλάδους και στις κατασκευές, που είναι συνδεδεμένες με την ευμετάβλητη αγορά ακινήτων και τα φτηνά εργατικά χέρια.
Παρόλο που η κυβέρνηση είχε ιστορικές ευκαιρίες όπως τη ρήτρα διαφυγής για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια να μετασχηματιστεί το παραγωγικό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας. Η απορρόφηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης είναι πολύ αργή, ενώ παράλληλα διοχετεύονται σε ελάχιστες μεγάλες επιχειρήσεις, αφήνοντας τις μικρές και πολύ μικρές σε συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας. Παράλληλα, στα χρόνια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει συμβεί μία από τις μεγαλύτερες αναδιανομές εισοδήματος από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδήματα. Με όχημα ένα όλο και πιο άδικο φορολογικό σύστημα, τα επιδόματα που στην πραγματικότητα στηρίζουν τα υπερκέρδη του ιδιωτικό τομέα, αλλά και τον πληθωρισμό της απληστίας, τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα επιβαρύνονται δυσανάλογα, ενώ τα υψηλότερα πλουτίζουν.
Η κλιματική κρίση, παράλληλα, μετασχηματίζει τα πάντα γύρω μας. Η απαξίωση του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της βιοποικιλότητας, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο είναι προκλητική. Η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση για κατάργηση του ελάχιστου ορίου αδόμητης ζώνης παραλίας είναι ενδεικτική του τί βαραίνει περισσότερο στην κυβερνητική ζυγαριά: Τα κέρδη πάνω από το περιβάλλον. Ταυτόχρονα, η συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών και της πολιτικής προστασίας αφήνει ολόκληρες περιοχές απροστάτευτες από φυσικές καταστροφές οι οποίες πυκνώνουν και εντείνονται λόγω της κλιματικής κρίσης. Είναι σαφές πως το σχέδιο της κυβέρνησης είναι επανάληψη του αποτυχημένου νεοφιλελεύθερου μοντέλου κλιματικής προσαρμογής από το αόρατο χέρι της αγοράς χωρίς μέριμνα για τους αδύναμους, χωρίς συμμετοχή των πολιτών και πάντα εις βάρος της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας. Η πράσινη μετάβαση εμφανίζεται ως μία ευκαιρία για επενδύσεις και περισσότερα κέρδη, με το κόστος της να επιβαρύνει άδικα συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Τέλος, το κράτος δικαίου είναι σε πρωτοφανή καθίζηση. Η διολίσθηση της χώρας μας σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις κρατικές παραβιάσεις των κανόνων του Κράτους Δικαίου, την διαφθορά, την δυσλειτουργία της δικαιοσύνης και την ελευθερία του τύπου έχουν πλήξει την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, αλλά κυρίως έχουν δημιουργήσει μία ασφυκτική συνθήκη για την ίδια τη δημοκρατία. Το σκάνδαλο των υποκλοπών ακόμη ερευνάται από τη δικαιοσύνη, παρά την πληθώρα στοιχείων που έχουν προκύψει. Η απροκάλυπτη προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη από την πλευρά της κυβέρνησης παροξύνει τον πόνο των οικογενειών των θυμάτων και προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η αστυνομική αυθαιρεσία και ατιμωρησία συνεχίζει ανεξέλεγκτη.
Οι γυναικοκτονίες και η έμφυλη βία αυξάνονται. Ο ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ και η απουσία πολυφωνίας είναι πρωτοφανής. Οι επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου από το Λιμενικό έχουν αυξηθεί και το κόστος πληρώνεται σε ανθρώπινες ζωές. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτέλεσε ράπισμα από για κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη. Η απαξιωτική αντίδραση της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα, επιβεβαίωσε την ουσία του: Η δημοκρατία στην Ελλάδα διολισθαίνει και βρίσκεται σε κρίση.
Η πολιτική αναντιστοιχία
Σε μία τέτοια συγκυρία δημιουργείται το παράδοξο της πολιτικής κυριαρχίας της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη και της πολιτικής κρίσης της αντιπολίτευσης. Η επένδυση της κυβέρνησης στο χαμήλωμα του πήχη των προσδοκιών της κοινωνίας, η επικοινωνιακή της υπεροπλία και η επέλαση του συντηρητικών αξιών είναι τα υποστυλώματα της κυβερνητικής κυριαρχίας.
Η συστηματική συμπίεση των προσδοκιών της κοινωνίας από την κυβέρνηση συντηρεί την ηγεμονία της κυβέρνησης. Το επικοινωνιακό αφήγημα περί απουσίας εναλλακτικών και «σταθερότητας εν μέσω ταραγμένων νερών» είναι μεν ψευδεπίγραφο, όμως κρατάει σε ομηρία την βούληση της κοινωνίας για μία καλύτερη ζωή. Έχει σημασία όμως να σταθούμε σε δύο λόγους που αυτό το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης βρίσκει πρόσφορο έδαφος, αν θέλουμε πραγματικά να το αποδομήσουμε και ανεβάσουμε τον πήχη των κοινωνικών προσδοκιών.
Πρώτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χρεοκοπία της χώρας την προηγούμενη δεκαετία, τα μνημόνια και η ιστορικά πρωτοφανής πολιτική λιτότητας οδήγησαν στην κοινωνική διάλυση. Η ένταση και διάρκεια της πολιτικής αυτής ανέτρεψαν την ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Σε μία μετα-μνημονιακή περίοδο, με νωπές τις αναμνήσεις της κοινωνικής περιδίνησης, είναι λογικό οι πολίτες να επιζητούν σταθερότητα και να μειώνονται οι απαιτήσεις τους για μία καλύτερη ζωή. Αυτό είναι μία αντικειμενική συνθήκη που αν δεν την κατανοήσουμε, δεν θα μπορούμε να την ξεπεράσουμε για να κάνουμε πράξη τη λογική της Συνδιάσκεψής μας: μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα
Δεύτερον, οι ευθύνες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τις σημερινές χαμηλές προσδοκίες της κοινωνίας είναι μεγάλες και πρέπει να αποτιμηθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίθηκε σε μία πανίσχυρη κοινωνική απαίτηση το 2015 για ριζική αλλαγή στην χώρα μας. Τα θετικά επιτεύγματα της τότε κυβέρνησης είναι πολλά και σημαντικά και σε διαφορετικά πεδία. Όμως ο πήχης των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν, υψώθηκε υπερβολικά με εύκολες υποσχέσεις και άκρατο βολονταρισμό. Η απογοήτευση, η ματαίωση και εντέλει η ακύρωση των προσδοκιών που αναπτύχθηκαν, οδήγησαν την κοινωνία στην απόσυρση από την πολιτική, στην έλλειψη ενδιαφέροντος και στην υποβάθμιση των κοινωνικών αγώνων. Η κρίση αξιοπιστίας για τον ΣΥΡΙΖΑ και η διάρρηξη των σχέσεων εμπιστοσύνης με την κοινωνία είναι πλέον μία αντικειμενική συνθήκη που αφορά όλη την Αριστερά. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό, η κρίσιμη σχέση αυτή εμπιστοσύνης με τον λαό δεν θα μπορέσει να αποκατασταθεί.
Όμως μεγάλη είναι η ευθύνη της αντιπολίτευσης για την σημερινή παράδοξη συνθήκη. Η αδυναμία έμπνευσης και κινητοποίησης της κοινωνίας, η έλλειψη γείωσης και απεύθυνσης στους πολίτες που δυσφορούν, η απουσία προγραμματικού λόγου που να πείθει, όλα αυτά συντείνουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βυθισμένος σε μία διαρκή κρίση που παράγει τοξικότητα, παραπολιτική και αντιπολιτική. Εκτός από την ριζική μετατόπιση του πολιτικά υπό τη νέα του ηγεσία, η απουσία σοβαρότητας, αξιοπιστίας και στοιχειώδους πολιτικού λόγου καταλήγει να λειτουργεί με τον πιο απαξιωτικό τρόπο για την πολιτική και την ίδια την Αριστερά. Αναγνωρίζουμε τις ευθύνες που μπορεί αναλογούν και σε εμάς για την σημερινή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό δεν συγκαλύπτει τη μεγάλη εικόνα: η σημερινή παρακμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η μετάλλαξή της σε αντιπολιτικό κόμμα δημιουργεί μία συνθήκη που δεν αξίζει σε αριστερούς και αριστερές.
Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του φαίνεται ότι δεν μπορεί να πείσει ως αξιόπιστη εναλλακτική. Παγιδευμένη στους «πολλαπλούς του εαυτούς» και στις αντιφατικές του θέσεις που πολλές φορές οδηγούν στην ταύτιση με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, η ηγεσία του προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ προοδευτικότητας και συντηρητισμού, με θολά μηνύματα και απουσία θέλησης για τις τομές και τις ρήξεις που απαιτούνται για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ παραπέμπει τα ζητήματα που αφορούν την βελτίωση της ζωής των πολιτών στο απώτερο μέλλον, αντιμετωπίζει εχθρικά τις συμμαχίες και τα κοινωνικά μέτωπα, ενώ σε κρίσιμα αξιακά ζητήματα υιοθετεί τις πιο συντηρητικές θέσεις
Η άνοδος της ακροδεξιάς υπογραμμίζει τον πραγματικό κίνδυνο που έχει παρουσιαστεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για αντιπολίτευση στη Δεξιά από τα ακροδεξιά. Η διάχυση μισαλλόδοξου και ρατσιστικού λόγου, η ρητορική μίσους και η ακροδεξιά πρακτική είναι εχθροί της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση ακολουθεί μία επικίνδυνη, «διπλή» στρατηγική απέναντι στην ακροδεξιά, που στην πραγματικότητα την κανονικοποιεί και την ενισχύει, χρησιμοποιώντας την άλλοτε ως φόβητρο για την αλίευση ψήφων κεντρώων ψηφοφόρων και άλλοτε ως δεξαμενή ψήφων για την ίδια. Η ακροδεξιά είναι απαραίτητη για την υλοποίηση της κυριαρχίας της κυβέρνησης. Η «διπλή» αυτή στρατηγική της αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στην πολιτική που ακολουθείται, που άλλοτε επιλέγει να προωθήσει βαθιά συντηρητικές πολιτικές, συνοδεύοντας τες με την αντίστοιχη ακροδεξιά ρητορική και σπανιότερα με πιο φιλελεύθερες πολιτικές που την εμφανίζουν ως εγγυήτρια της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ποιο είναι το σχέδιο της Νέας Αριστεράς σε αυτή την συγκυρία;
Η Νέα Αριστερά αποτελεί «ώριμο τέκνο» αυτής της πυκνής, αντιφατικής αλλά και με πολλές δυνατότητες, συγκυρίας. Η Νέα Αριστερά δημιουργήθηκε για να αποτελέσει καταλύτη στις πολιτικές εξελίξεις, να δώσει διέξοδο στην δυσφορία των πολιτών, να συνδεθεί και να πρωτοστατήσει στους αγώνες σε κοινωνικό και τοπικό επίπεδο στο πλάι των κοινωνικών κινημάτων που αναπτύσσονται και να αγωνιστεί για ρήξεις και τομές με το υπάρχον μοντέλο πολιτικής.
Μπορεί η αφορμή της ίδρυσής της να είναι ο ραγδαίος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ υπό τη νέα του ηγεσία, τα αίτια της όμως είναι βαθύτερα και πιο ουσιαστικά. Απαντάνε σε μία κρίσιμη ανάγκη κοινωνικής έκφρασης και παραγωγής ριζοσπαστική πολιτικής. Η Νέα Αριστερά και μπορεί και θέλει να πρωταγωνιστήσει στην παραγωγή ενός νέου παραδείγματος στην πολιτική ζωή του τόπου, με αυτοπεποίθηση για τις ιδέες και αξίες της Αριστεράς, για να προσφέρει κοινωνική διέξοδο την κρίσιμη αυτή χρονική στιγμή, για να ανοίξει το δρόμο για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Σε αυτό το πλαίσιο το σύνθημα «Η Πολιτική Επιστρέφει, για τη Ζωή που μας Αξίζει» συνιστά την αναγκαία συνθήκη για να μπορεί να ευοδωθεί ένα αριστερό ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο. Η Αριστερά αναπνέει μέσα σε συνθήκες πολιτικής, μέσα από την παραγωγή ιδεών και πολιτικών, μέσα από την υπεράσπιση των αξιών της, μέσα από του κοινωνικούς αγώνες για τις αξίες αυτές, μέσα από τις ρήξεις και τις τομές που θέλει να φέρει στην κοινωνία και την οικονομία. Όχι μέσα από την αντιπολιτική και την παραπολιτική. Θέλουμε να επιστρέψει η πολιτική, όχι γενικά και αόριστα, αλλά γιατί μέσα από αυτή την διαδικασία ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της κοινωνικής αλλαγής, μέσα από την πολιτική δίνονται οι σημαντικοί αγώνες για την κοινωνία, μέσα από την πολιτική αλλάζουν οι συνειδήσεις και μέσα από την πολιτική δίνεται η πιο κρίσιμη μάχη για την ηγεμονία των ιδεών.
Φτιάχνουμε ένα νέο παράδειγμα πολιτικής, όπου το ύφος, η ρητορική και ο δημόσιος λόγος συμβαδίζουν με την μάχη που δίνουμε στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Η ριζοσπαστικότητα και η μαχητικότητα της Αριστεράς δεν κρίνεται από το τί λέμε και το πως το λέμε. Κρίνεται από το πως το κάνουμε και τι μάχες δίνουμε. Φτιάχνουμε το παράδειγμα μας μέσα από την πρακτική, όχι μόνο μέσα από βερμπαλισμούς και διακηρύξεις προθέσεων. Η λαϊκότητά μας χτίζεται με βάση την συγκρότηση ισχυρών δεσμών με την κοινωνία, με τους αγώνες για την υπεράσπιση των συμφερόντων της, όχι μέσα από εύκολες και ανέξοδες ατάκες.
Η Νέα Αριστερά θέλει να εκφράσει νέα κοινωνική συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυταπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών, των συνταξιούχων, των δυναμικών μερίδων της αγροτικής παραγωγής και της νέας επιχειρηματικότητας, όλων όσων δηλαδή νιώθουν ότι το σημερινό παραγωγικό μοντέλο γεννάει φραγμούς, συντηρεί μία άδικη κατάσταση και δεν μπορεί να λειτουργήσει με γνώμονα την ανάπτυξη, τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Η Νέα Αριστερά θέλει να εκφράσει πολιτικά τη νεολαία, αυτή την γενιά που βλέπει τις δυνατότητες κοινωνικής ανέλιξης της περιορισμένες σε ένα καθεστώς μειωμένων προσδοκιών και στασιμότητας. Που η χώρα δεν την χωράει και αναζητά ευκαιρίες στο εξωτερικό. Την γενιά που αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον, αγωνιά για το παρόν της και δεν ευθύνεται για το παρελθόν. Τους φοιτητές και της φοιτήτριες που αγωνίζονται για την δημόσια δωρεάν παιδεία, όχι απλώς ως ένα σύνθημα ή μόνο ως ένα συνταγματικό άρθρο, αλλά ως μια προϋπόθεση για την κοινωνική δικαιοσύνη. Τη νεολαία που πρωτοστατεί στους αγώνες ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και ιεραρχίες καθώς και την πατριαρχία, τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, φυλής, θρησκείας ή αναπηρίας. Τη νεολαία που γνωρίζει πολύ καλά ότι η κλιματική δικαιοσύνη και ο αγώνας για την προστασία του πλανήτη είναι η μάχη της δικής της γενιάς και πρέπει να γίνει με τρόπο κοινωνικά δίκαιο. Τη νεολαία που είναι η γενιά που έχει μεγαλώσει μέσα στην πραγματικότητα της ψηφιακής σφαίρας και καλείται να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις δυνατότητες της τεχνολογικής ανάπτυξης, των αλγορίθμων, των πλατφόρμων, της τεχνητής νοημοσύνης και των «μεγάλων δεδομένων».
Η Νέα Αριστερά θέλει να εκφράσει όσες και όσους αγωνιούν για τη διολίσθηση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην χώρα μας. Που ασφυκτιούν από το κλίμα αδικία, ατιμωρησία και συγκάλυψης που είναι διάχυτο με αφορμή είτε το σκάνδαλο των υποκλοπών, είτε το έγκλημα των Τεμπών. Που δυσανασχετούν από την πλιατσικολόγηση του δημόσιου πλούτου, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια και δεν μπορούν να δεχτούν ότι «έτσι δυστυχώς συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα». Που θέλουν μία δημόσια διοίκηση με ανοιχτά δεδομένα, διαφάνεια και λογοδοσία στην υπηρεσία των πολιτών και όχι ένα επιτελικό κράτος με μακριά πλοκάμια για την υπεράσπιση της διαπλοκής και συγκεκριμένων συμφερόντων.
Η Νέα Αριστερά θέλει να εκφράσει όλους και όλες που νιώθουν απογοήτευση από την πολιτική, που έχουν απομακρυνθεί, που δεν πιστεύουν στην χρησιμότητά της, που θεωρούν ότι είναι ένα «παιχνίδι ρόλων» μίας κλειστής τάξης ανθρώπων. Είναι ευθύνη μας να πείσουμε τους πολίτες πως η συμμετοχή και η κινητοποίηση είναι ο καλύτερος τρόπος υπεράσπισης των ζωών μας.
Θέλει να εκφράσει όλες και όλους που θέλουν έναν κόσμο με ειρήνη, που δεν αποδέχονται τον πόλεμο και τις σφαγές ως τρόπο γραφής της ιστορίας και των συνόρων. Που στέκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων και αγωνίζονται ενάντια στην ανείπωτη σφαγή στην Γάζα. Που πιστεύουν στη δικαιοσύνη και όχι το δίκαιο του ισχυρού. Που γυρνάνε την πλάτη στους εθνικισμούς, την πατριδοκαπηλία. Που πιστεύουν ότι σπατάλες σε εξοπλιστικές κούρσες που δεν τελειώνουν ποτέ, όπως κάνει η κυβέρνηση με τις συνεχείς, πανάκριβες και αδιαφανείς αγορές οπλικών συστημάτων, μειώνουν τις δημόσιες δαπάνες για το κοινωνικό κράτος και υποθηκεύουν το μέλλον των επόμενων γενιών . Που νιώθουν και δείχνουν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και αντιδρούν στην Ευρώπη-Φρούριο.
Θέλει να εκφράσει τους ανθρώπους του πολιτισμού, τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας και μέσα από τις προτάσεις δημόσιας πολιτικής για το πολιτισμό να αναδειχθεί ο κρίσιμος αυτός χώρος σε μοχλό για την ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα.
Η Νέα Αριστερά θέτει επιτακτικά το ζήτημα της επιτάχυνσης σε ένα πράσινο βιώσιμο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο. Με συμμετοχή, δημοκρατία και δικαιοσύνη. Ο σοβαρός αγώνας ενάντια στην υπερθέρμανση απαιτεί μια ριζική αλλαγή πολιτικής, με περισσότερη ρύθμιση, περισσότερο δημόσιο τομέα, περισσότερα κοινά αγαθά, περισσότερη δημοκρατία.
Η Νέα Αριστερά θα είναι παρούσα με όλες της τις δυνάμεις όπου υπάρχει δημόσιος χώρος, είτε αυτός είναι φυσικός είτε ψηφιακός. Για την ενίσχυση των συνδικάτων των εργαζομένων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος και τη διεύρυνση τους σε περισσότερους εργασιακούς χώρους. Για την σύνδεση και την ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων όπου αυτά αναπτύσσονται με σεβασμό στην αυτοτέλεια τους. Η Νέα Αριστερά θα είναι παρούσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με βάση των συσσωρευμένη εμπειρία, μακριά από παραγοντισμούς, με ενεργό συμμετοχή των μελών της στα τοπικά δρώμενα και οργανική σύνδεση με τα τοπικά ζητήματα.
Η Νέα Αριστερά απευθύνεται σε έναν ευρύ πολιτικό χώρο. Στη διάσπαρτη, ανένταχτη, και ριζοσπαστική Αριστερά, στην πολιτική οικολογία, στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Θέλει να είναι ένα ανοιχτό πολιτικό σπίτι για τον κόσμο της αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων, τους προοδευτικούς πολίτες. Απευθύνεται όμως σε όλες και σε όλους τους πολίτες που θέλουν ένα νέο παράδειγμα πολιτικής. Στόχος της είναι να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις για την αλλαγή των συσχετισμών, την ανατροπή της κυριαρχίας της Νέας Δημοκρατίας και τη συγκρότηση της κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα ανοίξει το δρόμο για μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Πρόταση που θα στηρίζεται στις ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές τομές που απαιτεί η εποχή μας. Πρόταση που θα απελευθερώσει τις δημιουργικές και δυναμικές τάσεις που διατρέχουν την ελληνική κοινωνία και δεν έχουν βρει χώρο πολιτικής έκφρασης.
Η Νέα Αριστερά δεν φοβάται τον διάλογο στον προοδευτικό χώρο. Αντίθετα τον ενθαρρύνει και είναι ανοιχτή στη συζήτηση, την αντιπαράθεση και την ζύμωση. Πιστεύουμε βαθιά στις συμμαχίες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, στις συνεργασίες σε κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να μπει φραγμός στην κυβερνητική επέλαση. Η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η υπεράσπιση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, η αναχαίτιση της λαφυραγώγησης του δημόσιου πλούτου από το επιτελικό κράτος είναι κάποια από αυτά. Με αυτοπεποίθηση για τις ιδέες και τις αξίες μας, θέλουμε να αναπτυχθούν συμμαχίες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για να απαντηθούν τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας με βάση την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μπροστά μας έχουμε την κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών. Οι εκλογές αυτές δεν είναι μόνο ένα δημοψήφισμα για την κυβερνητική πολιτική. Η σημασία τους γίνεται όλο και μεγαλύτερη από τη στιγμή που οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην ζωή μας. Ιδιαίτερα σε μία περίοδο πολυκρίσης, η εκπροσώπηση των δυνάμεων της Νέας Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ακόμη πιο σημαντική. Η πρόσφατη εμπειρία των μνημονίων και της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία είναι ακόμη νωπή. Πλέον ξέρουμε καλά ότι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές της αποθέωσης της λιτότητας, της απορρύθμισης των αγορών και ελεύθερου ανταγωνισμό στο πλαίσιο της Κοινής Αγοράς παράγουν αποκλίσεις, παράγουν ανισότητες, παράγουν κρίσεις. Η Νέα Αριστερά θα δώσει αυτή την μάχη με αυτοπεποίθηση, με ολοκληρωμένο σχέδιο για τις αλλαγές που απαιτούνται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ειρήνη.
