Γράφει η Αγγέλικα Σαπουνά
Στης Ανατολής τα μέρη, μια φορά κι έναν καιρό, είχαν ειπωθεί και τα λόγια που παραθέτουμε παρακάτω και τον καιρό εκείνο είχαν θεωρηθεί σοφά και ιερά. Όπως κάποιους αιώνες αργότερα, ιερή θεωρήθηκε κι η εικόνα της Μητέρας με το Βρέφος, σ’ έναν αχυρώνα, κυνηγημένοι απ’ τους ισχυρούς της εποχής.
Απόψε, ο μισός πλανήτης γιορτάζει τη Γέννηση του Βρέφους στον αχυρώνα, παρακολουθώντας άβουλα κάποιους άλλους που εμπνέονται –ισχυρίζονται– από τέτοια «θεόπνευστα» ή και απλώς σοφά κείμενα, να εξοντώνουν ανενδοίαστα άλλες μητέρες με βρέφη, στα ίδια μέρη, στης Ανατολής τα μέρη, κι οι ισχυροί του σήμερα ισχυρίζονται ότι όλο αυτό γίνεται για το καλό της ανθρωπότητας, με την ευχή του Θεού.
Τότε, πάντως, τον παλιό καιρό, στο πιο πολυδιαβασμένο, θεωρούμενο και ως θεόπνευστο, βιβλίο του κόσμου, η ευχή του Θεού είχε διατυπωθεί ως εξής, με την υπογραφή ενός ονόματος που ταυτίστηκε στην παγκόσμια παράδοση με την σοφία:
«μὴ ζηλοῦτε θάνατον ἐν πλάνῃ ζωῆς ὑμῶν,
μηδὲ ἐπισπᾶσθε ὄλεθρον ἔργοις χειρῶν ὑμῶν·
ὅτι ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν,
οὐδὲ τέρπεται ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ ζώντων·
ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ εἶναι τὰ πάντα καὶ σωτήριοι αἱ γενέσεις τοῦ κόσμου,
καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς φάρμακον ὀλέθρου
οὔτε ᾅδου βασίλειον ἐπὶ γῆς·
δικαιοσύνη γὰρ ἀθάνατός ἐστιν»
Απόσπασμα από την «Σοφία Σολομώντος», ένα από τα κεφάλαια της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την μετάφραση των εβδομήκοντα, την αρχαιότερη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, στην ελληνιστική Κοινή, τον 2ο αιώνα π.Χ.
