Ανάρτηση της δημοσιογράφου Χρύσα Ταβουλάρη που αναδημοσιεύουμε με την άδεια της
Κάθε φορά που ακούω ή βλέπω «έκτροπα» σε ειρηνικές διαδηλώσεις πάντα «απορώ» πώς τόσες διμοιρίες ΜΑΤ κατατροπώνονται από 10 «μπαχαλάκιδες»
Έτσι αποφάσισα να ξαναπώ απλώς την δική μου εμπειρία επί του …πεδίου.
Θα σας φανεί μυθιστορηματικό το ξέρω. Αλλά έτσι είναι.
Δίπλα στο κράτος υπάρχει το παρακράτος. Από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη μέχρι τις δολοφονίες στην Μαρφίν μια ευθεία.
Αν με ρωτήσετε που το ξέρω, όχι δεν μπορώ να σας δώσω ονόματα και διευθύνσεις. Δεν υπήρξα ποτέ τόσο καλή δημοσιογράφος.
Ενδεικτικά γεγονότα μπορώ να δώσω που ακόμα κι όταν τα έγραψα δημόσια ουδείς πχ εκ των εισαγγελέων δεν με ….κάλεσε.
Δολοφονία Γρηγορόπουλου
Όχι, δεν είχα κατέβει στην διαδήλωση γιατί δούλευα στην εφημερίδα. Όταν κατάλαβα όμως από τις περιγραφές των συναδέλφων ότι θα καεί η Αθήνα (όλοι μα όλοι μας έλεγαν ότι έβλεπαν δεκάδες κουκουλοφόρους να …περιμένουν) με έπιασε πανικός.
Η κόρη μου ήταν στην διαδήλωση και …χαϊβάνι παρ’ ότι της είχα δώσει σαφείς οδηγίες διαφυγής. Τα παρατάω όλα και κατεβαίνω.
Η κόρη μου είναι στο μπλοκ των φοιτητών στην Πανεπιστημίου. Εκεί φτάνω κι εγώ σαν γνήσια Ελληνίδα μάνα. Τα Ματ ήσυχα στην Πλ. Κοραή και την Ιπποκράτους.
Τόση ησυχία που ανησυχώ. Μέχρι που βλέπω τους γνωστούς αγνώστους και την στοά της Ιπποκράτους να καίγετα.
Εγώ κι όχι μόνο εγώ ουρλιάζουμε στα ΜΑΤ «σταματήστε τους».
Μας κοιτούν ανέκφραστοι. Βγάζω τη δημοσιογραφική ταυτότητα μου και σηκώνω την κάμερα του κινητού. Ο επικεφαλής μάλλον, με απόλυτη ειλικρίνεια, απαντά: «Δεν έχουμε τέτοιες εντολές κυρία μου».
Παίρνω τηλέφωνο τον τότε υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, του το λέω αλλά μάλλον δεν με πιστεύει. Φυγαδεύω τη κόρη μου και προσπαθώ να γυρίσω στην εφημερίδα. Η Σταδίου καίγεται. Ανεβαίνω Κολωνάκι ελπίζοντας ότι είναι …προστατευόμενη περιοχή. Δέκα – δέκα άτομα σπάνε τα πάντα. Σκεφτόμουν ότι εγώ αν τους πλάκωνα στα χαστούκια θα το έβαζαν στα πόδια.
Ενημερώνω πάλι την ….πολιτική ηγεσία (προνόμιο των πολιτικών συντακτών η επικοινωνία) αλλά είναι φανερό ότι δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να μπουν σε παρακρατικά χωράφια.
Οι δολοφονίες στην ΜΑΡΦΙΝ
Πρώτοι στόχοι ήταν τα βιβλιοπωλεία Ιανός και Ελευθερουδάκη. Μπήκαν μπροστά οι διαδηλωτές και δεν κάηκαν. Όταν κινήθηκαν προς την Πλατεία Κοραή το πλήθος ούρλιαξε σταματήστε τους…αλλά δεν…το ίδιο σκηνικό ….ελπίζαμε ότι θα σπάσουν μόνο τζάμια ..τα ΜΑΤ παντού και στην Σταδίου και στην Πανεπιστημίου έβλεπαν κι εμείς τρέμαμε. Δολοφονήθηκαν άνθρωποι γιατί προφανώς το όποιο σχέδιο των όποιων παρακρατικών βγήκε εκτός ελέγχου .Οι καταγραφές από τις γύρω (πολλές) κάμερες περιέργως δεν έδειξαν τίποτα.
Εξάρχεια
Σάββατο βράδυ προ Covid χαλαρά σε φιλικό σπίτι. Παρόντες δημοσιογράφοι, ένας δύο πολιτικοί ή τέλος πάντων κυβερνητικοί εκπρόσωποι. Τα ΜΑΤ ακροβολισμένα παντού ως είθισται στα Εξάρχεια.
Ησυχία και παρκάρουμε με άνεση στην Τοσίτσα ως αφελείς.
Κατά τις 10 όχι πάνω από 5-6 καίνε τα πάντα μεταξύ αυτών και το αυτοκίνητο μας.
Κι εμείς από το μπαλκόνι αναφωνούσαμε «αφού δεν μπορούν τα ΜΑΤ μπορούμε εμείς με το λάστιχο από το μπαλκόνι».
Το αυτοκίνητο το έσωσε …περίπου ο Μάνος με την βοήθεια ενός πιτσιρικά των ΜΑΤ, ο οποίος, βέβαια, πολύ σωστά αρνήθηκε να δώσει τον φορητό πυροσβεστήρα που είχε στην εξάρτηση του, γνωρίζοντας προφανώς ότι και ο ίδιος κινδύνευε από τους 5-6 που δεν είχε εντολή και δυνατότητα να μαζέψει πριν τον κάψουν κι αυτόν.
