Το άρθρο που μας έστειλε ο Σπύρος Δέδογλου, μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., και δημοσιεύσαμε στις 14/4/2024, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 22/4/2024.
Η πολιτική ηττήθηκε από την επικοινωνία και η κοινωνία βιώνει τα τραγικά αποτελέσματά της. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν πρέπει να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο ή να δεχθούμε ως φυσιολογική εξέλιξη τη νέα κατάσταση.
Είναι όμως βέβαιο πως χωρίς πολιτική δεν λύνονται προβλήματα και οι πολίτες από ενεργά υποκείμενα γίνονται παθητικοί αποδέκτες καταστάσεων, οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά την ίδια τους τη ζωή. Η υποχώρηση της πολιτικής είναι συνεχής εδώ και πολλά χρόνια, ήταν λοιπόν επόμενο να δεχτεί κάποια στιγμή την ήττα.
Η Ελλάδα πέρασε μέσα από μια χρεοκοπία, αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών και εκτεταμένης διαφθοράς, κατάφερε με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να βγει από τα μνημόνια που της επέβαλαν οι δανειστές και να ρυθμίσει το χρέος μέχρι το 2032.
Το 2019 οι ψηφοφόροι δεν είδαν τη μεγάλη εικόνα, αλλά αυτά που η ισχυρή προπαγάνδα τούς έδινε, με αποτέλεσμα να φέρουν και πάλι στην κυβέρνηση αυτούς που τους χρεοκόπησαν και τους φτωχοποίησαν.
Η ισχυρή επικοινωνιακή οργάνωση της Ν.Δ. και του ιδίου του κ. Μητσοτάκη, ο ακριβοπληρωμένος Γκρίνμπεργκ, και φυσικά ένα σύστημα εξωθεσμικών παραγόντων κατάφεραν να κάνουν το μαύρο άσπρο και να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό πανίσχυρο. Οι εκλογές του Ιουνίου 2023 έδωσαν ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη στην κυβέρνηση και έστειλαν στην εσωστρέφεια τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.
Η ήττα της πολιτικής συντριπτική, ο θρίαμβος της επικοινωνίας μεγάλος και ο κ. Μητσοτάκης κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Με αυτό το μεγάλο όπλο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προωθούν την ακρίβεια επικαλούμενοι τον εξωτερικό παράγοντα, τα επιπλέον έσοδα από τους έμμεσους φόρους φτάνουν τα 7 δισ. περίπου, σύμφωνα με τα στοιχεία. Ο,τι στραβό κι αν γίνεται φταίνε οι προηγούμενοι, η μια συγκάλυψη διαδέχεται την άλλη, ο λαός δέχεται παθητικά τη μοίρα του, αυτή που κάνει τη ζωή του δύσκολη, η επικοινωνία συνεχίζει να κυριαρχεί ώσπου το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται από την επιμονή της χαροκαμένης μάνας Μαρίας Καρυστιανού να αναζητήσει την αλήθεια για τον θάνατο της κόρης της στο έγκλημα των Τεμπών Την ακολουθούν και άλλοι γονείς, φυσικά και η αντιπολίτευση στο σύνολό της αναδεικνύει το θέμα, οι αποκαλύψεις συγκλονιστικές, η υπόθεση φτάνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει να συγκαλύπτει τον υπουργό του, όλα αυτά όμως είναι πλέον γνωστά, η κοινωνία έχει πειστεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι επιχειρείται συγκάλυψη.
Οι δημοσκοπήσεις στο σύνολό τους δείχνουν μεγάλη δημοσκοπική πτώση της Ν.Δ. και του κ. Μητσοτάκη που για πρώτη φορά έρχεται δεύτερος στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός, πίσω από τον κανέναν που προηγείται, κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης όμως δεν φαίνεται να αμφισβητεί, δημοσκοπικά φυσικά, την κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η αυταρχική κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν έχει καταρρεύσει; Εχουν παρασυρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. στον πόλεμο επικοινωνίας και δεν μπορούν να καταθέσουν αξιόπιστη πολιτική πρόταση;
Είναι προφανές ότι την επικοινωνία της συντηρητικής παράταξης δεν την αντιμετωπίζεις με τους ίδιους όρους αλλά με την πολιτική, είναι επίσης προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχει χάσει τη δυνατότητα της παραγωγής αξιόπιστης πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια, και αυτό φαίνεται από τον στόχο του κ. Ανδρουλάκη να γίνει δεύτερο κόμμα, λες και την κοινωνία την ενδιαφέρει το δεύτερο και όχι το πρώτο που αναλαμβάνει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής, αν βέβαια έχει το ανάλογο ποσοστό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει νέο πρόεδρο, τον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος έχει επικοινωνιακό χάρισμα, ίσως το μεγαλύτερο από όλους τους αρχηγούς των κομμάτων. Σε ένα αριστερό προοδευτικό κόμμα όμως, το οποίο ακολουθούν άνθρωποι πολιτικοποιημένοι, η πολιτική δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την επικοινωνία, είναι άλλη η σχέση των συντηρητικών πολιτών με το κόμμα τους από αυτήν των προοδευτικών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., διά του προέδρου του, κατέθεσε μια δέσμη 8 μέτρων τα οποία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα των πολιτών.
Η πολιτική όμως είναι σχέδιο, είναι ιδέες, χρειάζεται πρόταση που θα δίνει ελπίδα, που θα πείθει την κοινωνία ότι μαζί με την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων, υπάρχει σχέδιο για μια άλλη Ελλάδα, η οποία θα παράγει πλούτο, δεν θα είναι παρασιτική, θα έχει ισχυρή οικονομία στην οποία θα συμμετέχει η πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν κι όχι μια χούφτα ισχυρών. Μια Ελλάδα που το κέντρο με την περιφέρεια θα συγκλίνουν, στην οποία θα υπάρχει ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη.
Για να έχει το μέλλον που της αξίζει αυτή η χώρα, οφείλουμε να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο, αυτό είναι το μεγάλο χρέος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε εσωκομματική δημοκρατία, χρειαζόμαστε κόμμα που θα μπορεί να βάζει πολιτικά ζητήματα, να παράγει πολιτική.
Εάν δεν γίνει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα γίνει ένα «μαγαζί» σαν το αυτοαποκαλούμενο ΠΑΣΟΚ, θα γίνει αυτοαποκαλούμενος ΣΥΡΙΖΑ. Να μην ξεχνάμε, όταν η πολιτική ηττάται, η κοινωνία δυστυχεί.
