Σκίτσο εξωφύλλου Βαγγέλης Χερουβείμ, για το Καμίνι
Ο δημοφιλέστατος βουλευτής από τη «στράτα των Μουσούρων» βγάζει στη δημοσιότητα φωτογραφίες και ονοματεπώνυμα «κακών» δικαστών και δημοσιογράφων απαιτώντας να πάει το κόμμα του σε προεκλογικό αγώνα με «συνυποσχετικό» εκκαθαρίσεων.
Συνοδεύει το κάλεσμα στην ξαστεριά με σειρά μέτρων, άλλα εκ των οποίων υπάρχουν ήδη στο πρόγραμμα του κόμματος, άλλα που δεν μπορούν να γίνουν ή κι αν μπορούν δεν πρέπει να εξαγγελθούν προεκλογικά για να μην υπονομευτεί εκ των προτέρων η μάχη με τους αιώνιους αντιπάλους, ειδικά μετά την εμπειρία του «θα σκίσουμε τα μνημόνια μ’ ένα νόμο, μια πράξη».
Ο πρόεδρος του κόμματος, κολλητός μέχρι πρότινος με τον βουλευτή, χάνει την ψυχραιμία του, ως μη όφειλε ως πρόεδρος και υποψήφιος πρωθυπουργός: Τι θα γίνει, δηλαδή, όταν με βεβαιότητα σκάσουν τα χοντρά ζόρια στην επόμενη κυβέρνηση, που μακάρι να ‘ναι επικεφαλής της;
Όταν εμφανιστούν, για παράδειγμα, Χάγες και νέες Πρέσπες, και μερικοί με βεβαιότητα θα απασφαλίσουν, έχει ξαναγίνει άλλωστε, με πηγές και διαρροές θα το αντιμετωπίσει; Η προαναγγελθείσα, προκληθείσα επί της ουσίας από τον ίδιο τον βουλευτή, θεσμική απάντηση άργησε πολύ.
Τα μέλη, οι φίλοι κι οι αναποφάσιστες επιρροές παθαίνουν την πλάκα τους. Άλλοι βγάζουν χάσταγκ «με τον αγωνιστή», άλλοι αναρτούν στα social media τα ονοματεπώνυμα των μελών της επιτροπής δεοντολογίας του κόμματος, για να ξέρουν οι αγανακτισμένοι ποιον θα λιθοβολήσουν εάν δεν συμφωνούν με την ψήφο τους.
Οι περισσότεροι σιωπούν και λίγοι λένε με απελπισία «μαζευτείτε ρε παιδιά, θα μας φάνε λάχανο οι κακοί» αλλά δεν μαζεύουν και πολλά like. Η δημοσιότητα του σήμερα γουστάρει τα σκάνδαλα και τα υπερθεάματα στην αρένα περισσότερο από την πρόληψη και την αποτροπή τους.
Κι ύστερα όλοι σοκάρονται που η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ύστερα από τόσες αποφάσεις που, αν μη τι άλλο, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» –κι αυτό ανεξάρτητα από τους κανόνες της ποινικής δικονομίας– βγάζει εντολή κατά του βουλευτή: Και γιατί λοιπόν να μη το κάνει, ποιον έχει να φοβηθεί, όταν στο στρατόπεδο των αγωνιζόμενων για τη Δικαιοσύνη, πέφτουν «λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι»;
Υστερόγραφο 1
Κι εσύ, λοιπόν, κυρά μου, με ποιον είσαι;
Εγώ συμπολίτισσες και συμπολίτες είμαι με την παράταξη που διάλεξα εξαρχής, χρόνια τώρα, το ξέρετε όλοι, κι αν διαφώνησα και διαφωνώ ακόμη με πολλά που έγιναν και γίνονται, δεν θα διαπραγματευτώ το δίκιο μου κηρύσσοντας ενδοπαραταξιακό «ανένδοτο» την παραμονή της τελικής μάχης. Διότι αν χάσουμε τη μάχη και το δίκιο μου θα χαθεί κι όλοι θα χαθούμε κι οι μάρτυρες κι οι ήρωες είναι ωραία αναγνώσματα για σχολικές εορτές, στην πραγματική ζωή είναι καλύτερο να κερδίζουμε και καμιά μάχη.
Κι ούτε θέλω «να κάνω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες», μπορεί αυτή η μάνα κι αυτή η γυναίκα νάμαι εγώ κι εσείς και γκώσαμε με τις κηδείες και τα μνημόσυνα.
Υστερόγραφο 2
Πού πάει, λοιπόν, το πράγμα;
Δεν ξέρω πού θα πάει τελικά. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι όταν διαπαιδαγωγούμε, εμείς οι αριστερές και οι αριστεροί, το κοινό μας με παραδείγματα του τύπου:
α) Οι επιφανείς μας εκπρόσωποι κάνουν την «έφοδο προς τα χειμερινά ανάκτορα» την παραμονή των εκλογών με θέσεις που δεν πάλεψαν στο συνέδριο του κόμματος, ενώ τότε έλεγαν «Ό,τι πει ο αρχηγός και σ’ όποιον δεν αρέσει να πάει σε άλλο κόμμα», και
β) αγωνιζόμαστε κρεμώντας στα μανταλάκια φωτογραφίες κι ονοματεπώνυμα επώνυμων ή όχι και τόσο –και καλά «επαναστατικώ δικαίω» ενώ επανάσταση δεν υπάρχει ούτε σα σκιά στον ορίζοντα– κι ενώ τα ίδια ακριβώς έκαναν και κάνουν οι φασιστοειδείς αντίπαλοί μας, τότε θα’ ρθει η στιγμή που οι απελπισμένοι κι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι θα νιώσουν νομιμοποιημένοι ν’ ακολουθήσουν τον πρώτο ευφυή χιτλερίσκο που θα εμφανιστεί τάζοντας κάθαρση απ’ τη διαφθορά και εθνικολαϊκή υπερηφάνεια – έχει ξαναγίνει.
