Γράφει η Άννη Νούνεση. Φωτογραφία Filip Huygens
Καλημέρα Μαργαρίτα. Θυμάσαι το έργο;
Σαν τη μάνα σου, που έδιωξε τον γιο της από σπίτι, γιατί πήγε στην παρέλαση του ΕΑΜ, τα λέγατε θυμάμαι και γελούσατε.
Έβαλε τα τακούνια της, ήπιε λίγη βότκα σε ένα bar και έφυγε από εκεί που είχε λόγο ο ξάδερφος της μάνας της. Πήγε κάπου που δούλευε η δική της πρώτη εξαδέλφη, από το σόι του πατέρα της. Το παρακατιανό.
Είχε φάτσα, έξι γλώσσες μα και δυνατό si guarda e non si tocca που σημαίνει δεν αγγίζετε, κοιτάτε μόνο.
Στην καινούργια δουλειά αν το αφεντικό είχε κάτι επείγον έστελνε τον οδηγό του να την πάρει ακόμα και βράδυ, μα τον έβαζε να στέκεται δίπλα της όση ώρα δούλευε.
Η μάνα της όμως την περίμενε με βλέμμα “δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει” για να σε στέλνει πίσω με την Mercedes!
Την επόμενη χρονιά γούσταρε άλλη δουλειά. Φυσικά τη βρήκε, οι γλώσσες την εποχή αυτή ήταν περιζήτητες, ιδιαίτερα όταν μπορούσες να πηδάς από την μια στην άλλη.
Κάτι σαν… μιλάω άλλη γλώσσα στο τηλέφωνο, γράφω άλλη στην IBM, σκέφτομαι άλλη και μιλάω μαζί σας άλλη. Αυτό ήταν το show off της, κάτι σαν τσίρκο.
Ένα πρωί της μύρισε φωτιά, ανέβηκε στην ταράτσα να την δει. Κάτω από το σπίτι υπήρχε ένα βενζινάδικο. Έγινε έκρηξη. Η φωτιά την έφτασε. Μύριζε πετρέλαιο όταν πήγε στο γραφείο και έγινε θέμα. Σαν να κατάλαβε ότι πρέπει να προσέχει. Έβγαλε τα τακούνια και τα πέταξε, φοβήθηκε τα υψηλά!
Στην Νάπολη είχε πολύ χολέρα αυτό το καλοκαίρι. Αναγκαστικά πέρασαν όλοι οι υπάλληλοι του τουρισμού από την Νομαρχία. Εκεί εμβολιάστηκαν με σύριγγα βρασμού πολλών χρήσεων.
Πριν τον Σεπτέμβρη άρχισε να ζαλίζεται. Πάλι τα ίδια έχουμε είπε η μάνα της. Βαρέθηκες θα πας αλλού; την ειρωνεύτηκαν, κάπου πιο μακριά;
Άντεξε μα τον Οκτώβρη που κλείσανε τα ξενοδοχεία έπεσε στο κρεβάτι. Καλά είναι αν πρόκειται να πέφτει στο κρεβάτι όποιος δουλεύει, της είπανε.
Πήγε έτσι ως τον Δεκέμβρη που άρχισαν οι πυρετοί. Γρίπη είναι έλεγε ο γιατρός, που ερχόταν να την δει.
Άρχισε τώρα να μυρίζει σαν τη θεία, πριν χαθεί. Ιδίως τα ούρα. Το είπε στον γιατρό που ήταν ο ίδιος με την θεία, η οποία είχε πεθάνει από ηπατίτιδα Β.
Είναι πολύ ευαίσθητη, τον άκουσε να τους λέει με ανοιχτή την πόρτα για να κατεβεί την σκάλα, νομίζει ότι έχει ηπατίτιδα.
Σιγά, σιγά κοκκίνισαν τα ούρα. Έγιναν σαν το κονιάκ. Μήπως έχει περίοδο; Να σηκωθεί λίγο από το κρεβάτι να δει λίγο τηλεόραση. Εκείνη ήθελε να διαβάζει.
Διαβάζει έλεγε η μαμά, αν ήτανε μαθήματα θα ήταν άριστη σαν τον Μίλτο που έχει όλους τους επαίνους σε κορνίζα. Ο γάτος είχε κολλήσει στα πόδια της και δεν έτρωγε. Το πράσινο νυχτικό δεν ξεχώριζε από το δέρμα, ο γιατρός όμως ξεχώριζε τα νεύρα της για ιδιαίτερα ευαίσθητα και συμφωνούσε με την μαμά της.
Ο φίλος της, ένα πλούσιο παιδί που ενέκρινε η μητέρα πλήρως δεν έφευγε από κοντά της. Ήταν όμως και αυτός σύμφωνος για τα νεύρα.
Περασμένα μεσάνυχτα έπεσε σε κώμα. Το πρωί είχε ανακοινωθεί ο θάνατος του Ωνάση και ήταν όλοι λυπημένοι. “Φωνάζει” είπανε.
Δεν φώναζε. Την ώρα που ένιωσε ότι χάνεται θυμήθηκε τον Λεωνίδα. Ένα παιδί που γύρναγε τα σπίτια με την μοτοσυκλέτα του και έκανε ενέσεις. Ζήτησε να τον φωνάξουν.
Είχαν αρχίσει οι παραισθήσεις. Ή ήταν γίγαντας σε πανύψηλο κρεβάτι ;h ένας νάνος σε κούνια παιδική.
Το πλούσιο το παιδί έφερε τον νοσοκόμο.
Όλα ήταν όμορφα τώρα και αυτή ευτυχισμένη. Ένα τούνελ την τραβούσε ενώ μια μουσική που ακούγονταν χωρίς να την ακούει γέμιζε τον εγκέφαλο χρυσάφι.
Είδε το παιδί κοντά της και τον νοσοκόμο δίπλα.
Πεθαίνω είπε στο παιδί. Κάντε μου βιοψία, δεν είναι νεύρα Λεωνίδα, είπε του νοσοκόμου. Με ξέρεις δεν έχω νεύρα, την αρρώστια της Κατίνας έχω, πεθαίνω από ηπατίτιδα.
Ξύπνησε την επομένη το απόγευμα, με τρεις γιατρούς και την μαμά ολίγον ταραγμένη. Ρώτησε με ποιο δικαίωμα την φέραν πίσω χωρίς να την ρωτήσουν. Αυτά είναι που σου λέω γιατρέ μου, είπε η μαμά, καταλαβαίνεις νομίζω, τι τραβάμε.
Στο κρεβάτι έμεινε τρείς μήνες. Την νύχτα διάβαζε. Την ημέρα όμως ήθελε να κοιμάται.
Όχι, στις 11 της άνοιγαν τα παράθυρα. Ούτε άρρωστη να ήσουν, δεν μπορείς να κοιμάσαι όλη μέρα. Θα έρθει και ο Λεωνίδας για τις ενέσεις.
Περίεργο αυτές οι ενέσεις πονάνε όλο τον κόσμο ετούτο το παιδί δεν τις ακούει;
Και τι τα ήθελε τόσα βιβλία και όλα γαλλικά; Αποκλείεται να τα καταλαβαίνει. Επίτηδες το κάνει. Άκου να διαβάζει όλη νύχτα. Αυτό πρώτη φορά μας έλαχε.
