Ανάρτηση στο διαδίκτυο, με ψευδώνυμο. O διάλογος είναι αληθινός.
Εξάνοιγε η μάνα ένα ψηφοδέλτιο του Σύριζα απου το ‘χα φερμένο στο σπίτι παραμονές των εκλογών, εδιάβαζε συλλαβιστά τα ονόματα, και μουρμούριζε αμοναχή τζη.
– “Ηντα το ξανοίγεις μάνα; Σκοπό ’χεις κοντό να πας να ψηφίσεις”; τη νε ρώτηξα εγώ αποτρεπτικά.
– “Κιαμέ δεν έχω! Γιάϊντας δεν είμαι εγώ άθρωπος! Δε έχω κρίση; μου μεταγύρισε ενοχλημένη.
– “Έχεις και παραέχεις μάνα, μα να ξημερώσει ο Θιός και να ‘μαστε καλά, και θα ιδούμε.
– “Ηντα να ιδούμε; Ανε το κάνει ο καθανείς μας ετσά λοής, να μη πηγαίνει την ώρα απου πρέπει στο ψήφος, εχαθήκαμε! Να μην αφήνεις ποτές τσ’ άλλους να αποφασιζουνε για ελόγου σου, γροικάς” !
– “Γροικώ σε μάνα, και ησύχασε!
– “Και δε μου λες εδά κόρη μου, απο όλους που γράφουντε επαέ μέσα, έχει Μεσσαρίτες απου να κατέχουνε το τόπο μας, τα βάσανα ντου και τσ’ αθρώπους του” ;
– “Έχει μάνα το τάδε και το τάδε, έχει κι αθρώπους έντιμους και με αξιοσύνη “τση πα εγώ τα ονόματα που μας εκπροσωπούνε.
“Ετουτοσές απου μου διαβάζεις δεν ήτονε σαφί με τη Δεξιά ; Ηντα δουλειά χει επαδέ μέσα”;
-“Ηντα να σου πω μανα; Ετσά τ’ αποφάσισανε οι μεγάλοι”;
-“Και τουτοσές ο άλλος απου μου λες δεν ήτονε Δήμαρχος στο τόπο ντου και δεν ήκαμε πράμα μιά τετραετία ολάκερη”;
– “Ναι μάνα, Δήμαρχος ήτονε στο τόπο ντου”.
-“Κιαμέ ήντα το νε βαλανε να κάμει, τα έξε πέντε”;
-“Ήντα να σου πω μάνα. Ετσά τ ‘αποφασίσανε οι μεγάλοι”
-” Ποιοι’ ναι οι μεγάλοι απου μου λες; Να πας να τως σε κάμεις τη νύξη, τα παράπονα μας, πως δε τως εχομε φέδε να τως σε πεις”!!
-” Δεν έχω μάνα τίνος να τα πω, δεν υπάρχουνε κι αθρώποι να τως σε κάμεις τη νύξη, δεν υπάρχουνε οργανώσεις, πως να σου το πω”! Τση πα εγώ με τα μούτρα ίσαμε τη γης, γνοιασμένη για την αλήθεια των λόγων ενός ανθρώπου που κουβαλεί στι πλάτες του κοντά οχτώ δεκαετίες, και που με την απλή ανάγνωση ενός ψηφοδελτίου ανάγνωσε τη συμφορά, κάποιες απ’ τις αιτίες της, και το διασυρμό που ερχότανε ολοταχώς.
-” Οντεν ήφεγγε ήπρεπε να τσι κάμουνε τσι οργανώσες να τως σε πεις!! Εδά’ ναι αργά!
Στο χωργιό μου ελέγανε κόρη μου, πως οντε θωρείς τα σκατά στο δρόμο σου – με το συμπάθιο κιόλας – μεταξεσέρνεις μιαολιά να μη τα πατήσεις, μα αυτοί ετσά απου θωρώ επέσανε και με τη μούρη μέσα..
Εμουρώσανε μέσα!! Ετσά να τως σε πεις..”
– “Ετσά ίδια θα τως τα πω μάνα, ανε βρω τίνος να τα πω, κι ανε έχει ποιος να μ ‘ ακούσει και ησύχασε”.
-” Το σπίτι σου παιδί μου να ξανοίγεις σαφί πρώτα, αυτοκριτική να κάνεις!
Απ’ τα κοντινά θα κρίνεις και τα μακρινά”!
Γροικάς!!
