Κείμενο του Παύλου Μεθενίτη το οποίο δημοσιεύτηκε το 2022 στο news247 με τίτλο «Οι τριανταπέντε πρώτοι θεατές, οι δυο ανήσυχοι εφευρέτες και η βιομηχανία του θεάματος». Αναδημοσιεύουμε με την άδεια του.
Σαν σήμερα, στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, έγινε η πρώτη κινηματογραφική προβολή, κατά την οποία οι θεατές πλήρωσαν εισιτήριο για να δουν κινούμενες εικόνες. Από μια άποψη, ουσιαστικά σήμερα γιορτάζουμε τα γενέθλια του Κινηματογράφου, όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Οι άνθρωποι στους οποίους πιστώνεται η εμπορική αξιοποίηση αυτής της τέχνης, της εβδόμης, που αποδείχτηκε τόσο συγκλονιστικά επιτυχημένη με την πάροδο του χρόνου, ήταν βέβαια οι Γάλλοι αδελφοί Λυμιέρ, ο Λουί Ζαν (1864 – 1948) και ο Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά (1862 –1954), κινηματογραφιστές και εφευρέτες, δημιουργοί του κινηματογράφου (cinematographe), που ήταν μια μηχανή λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, στις 28 Δεκεμβρίου του 1895 στο Παρίσι, οι Λυμιέρ έκαναν την πρώτη δημόσια προβολή, με συνολικά 35 θεατές, οι οποίοι πλήρωσαν εισιτήριο για να δουν δέκα ταινίες, φυσικά βωβές και ασπρόμαυρες, συνολικής διάρκειας περίπου δεκαπέντε λεπτών.
H πρώτη κινηματογραφική προβολή στην Ελλάδα έγινε μόλις ένα χρόνο αργότερα, το Νοέμβρη του 1896, σε μια αίθουσα στην οδό Κολοκοτρώνη, στην Αθήνα, με μηχανή προβολής κατασκευής Έντισον. Προβάλλονταν ταινίες μικρού μήκους και το εισιτήριο ήταν 2, 20 δραχμές, μάλλον ακριβό δηλαδή, αν σκεφτεί κανείς πως ένα καλό μεροκάματο τότε έφτανε τις 4 δραχμές.
Για να ξαναγυρίσουμε στους πρωτοπόρους αδελφούς Λυμιέρ, να πούμε πως γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας, ενώ μεγάλωσαν στη Λιόν. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός και ο Ωγκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή.
Όταν αποσύρθηκε ο πατέρας Λυμιέρ το 1892, τα δυο αδέλφια ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μία μηχανή προβολής.
Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894.
Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η «Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ» (La sortie des usines Lumière), στις 19 Μαρτίου του 1895, στην οποία αποτύπωσαν την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα: με τριανταπέντε θεατές που πλήρωσαν λίγα φράγκα εισιτήριο. Μόνο εκατόν είκοσι επτά χρόνια μετά, έχουμε την παγκόσμια βαριά βιομηχανία του θεάματος, με τα δισεκατομμύρια δολάρια τζίρο και τα δισεκατομμύρια των θεατών
(*) o τίτλος από τη στροφή του τραγουδιού «Αγαπάω τη βροχή» που μπορείτε να ακούσετε εδώ σε “ανέκδοτη ηχογράφηση”:
