της Πολύμνιας
Μόνο αγάπη, χοροί και γάμοι. Από την αρχή που «έσκασε» το φαινόμενο (για τους εμπνευστές της παράστασης) Κασσελάκης σε πολλούς δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι πρωταγωνιστούν σε σειρά του Νετφλιξ. Όχι άδικα.
Ξαφνικά ο χώρος που κατάγεται από την ανανεωτική Αριστερά και κυβέρνησε τη χώρα επί 4ετίας, υπερηφανεύεται ότι «τελείωσε» τα μνημόνια και έφερε την Συμφωνία των Πρεσπών, γέμισε με απαστράπτοντα χαμόγελα.
Ένας λαμπρός νέος, ωραίος και «εφοπλιστής» περνοδιάβαινε στις οθόνες λέγοντας ότι τον αντιπροσωπεύει και ένα φιλόδοξο «εγώ θα κερδίσω το Μητσοτάκη» ανέλαβε ηγέτης του κλείνοντας επιδεικτικά το μάτι στον απερχόμενο πρόεδρο του.
Όμως ούτε μήνας δεν πέρασε και μετά τις χαμηλές πτήσεις (αν και αναμενόμενες) του ΣυΡιζΑ και στις αυτοδιοικητικές εκλογές άρχισαν οι εκκλήσεις στο ΠΑΣΟΚ για «προοδευτική συνεργασία», «συμπόρευση», ακόμα και για κοινό ψηφοδέλτιο ξεχνώντας ότι ο ΣυΡιζΑ – ΠΣ κέρδισε σε αξιοπιστία και αναδείχθηκε ως κυρίαρχη δύναμη ακριβώς γιατί άσκησε σκληρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ χρεώνοντας του ισάξια με τη Ν.Δ. τη χρεοκοπία της χώρας.
Ωστόσο αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα η προτροπή είναι «αγαπηθείτε γιατί χανόμαστε». Και ας είναι χωρίς ανταπόκριση. Γιατί τι άλλο να πει κανείς για αυτή τη στροφή 90 μοιρών που προγραμματίζουν ομάδες που κρύβονται πίσω από τον νέο του πρόεδρο.
Το κόμμα διαλύεται με τέτοιες στρατηγικές που αυθαίρετα υιοθετούνται ως κεντρική γραμμή, ενώ δεν έχουν αποφασιστεί σε κανένα όργανο. Επίσης γελοιοποιείται χάνοντας την όποια αξιοπιστία, του είχε απομείνει στα μάτια του κόσμου, αφού όχι μόνο αναιρεί πάγιες θέσεις του, αλλά εμφανίζεται έτοιμο να «ξεπουλήσει» την όποια ιδεολογία κρύβονταν πίσω από αυτές για την πολυπόθητη κυβερνησιμότητα (που όμως με τέτοιες μεθόδους μάλλον ξεμακραίνει).
Επιπλέον, ο πρόεδρος που ισχυρίζεται ότι θα κερδίσει το Μητσοτάκη φρόντισε προτού τον κερδίσει να ευθυγραμμιστεί με την οικονομική του πολιτική. Σπάζοντας ταμπού και ιδεολογικές αγκυλώσεις αγκάλιασε με θέρμη το «Κεφάλαιο». Αναρωτιέται κανείς αν ο ΣυΡιζΑ θα έχει κάποια αντιπρόταση για την εξουσία ή θα πορευτεί με συνθήματα αγάπης μόνο, όπως μην φορολογείτε τους πλούσιους γιατί και αυτοί υποφέρουν (ψυχολογικά) σε κάθε κρίση…
Τελευταίο, αλλά σημαντικό, είναι ότι η «μάχη» με τους «εσωκομματικούς εχθρούς» που ξεκίνησε πριν τις εσωκομματικές εκλογές για να πολωθεί το κλίμα, να φορτωθούν τις ήττες άλλοι εκτός από την μέχρι τότε ηγετική ομάδα, συνεχίζεται ακάθεκτη. Η δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης που ονομάστηκε αίφνης μετά τις εκλογές «μειοψηφία» (και ας ανταποκρίνεται σχεδόν στο μισό κόμμα) συνεχίζεται στην ίδια ένταση και οι προτροπές «να φύγουν» βρίσκονται καθημερινά στο δημόσιο διάλογο.
Την ίδια ώρα ο αδιαμφισβήτητος πλην όμως πρώην πρόεδρος παρακολουθεί αμέτοχος από την ασφαλή γωνία της «απόσυρσης» το κόμμα να διαλύεται, όπως παρακολουθούσε και προεκλογικά ένα από τα αγαπημένα του παιδιά να ρίχνεται στην πυρά των fake news και των σεξιστικών επιθέσεων.
Και όπως στα σήριαλ πάντα υπάρχει ένας «γάμος» ή ένα διαζύγιο. Έτσι και εδώ. Άφησε ο πρόεδρος τις εκλογές (τόση αγωνία είχε) για να νυμφευτεί τον καλό του στην Αμερική και να ξεκουραστεί για λίγο στην πανέμορφη βίλα του.
Γιατί το σόου στη μεταπολιτική είναι πιο σημαντικό και η «αγάπη» πάντα νικάει. Και ας βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά λίγο πριν ένα ακόμα διαζύγιο.
