Το είχα γράψει πριν από ένα χρόνο και σήμερα δεν αλλάζω ούτε μία λέξη.
Ν.Σ.
Λίγους μήνες πριν πεθάνει, είχαμε πάει στο Βερολίνο σε μία σύσκεψη του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Έγινε στο κτήριο της Neues Deutschland.
– Ήταν τότε που ένα μεγαλοστέλεχος του ιταλικού κόμματος, αντιπρόεδρος της ιταλικής βουλής, μας είπε τους λόγους για τους οποίους είχαν ταχθεί υπέρ της συμμετοχής της Ιταλίας στη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο έλεγχος του οπίου. Είναι γνωστή η κατάληξη του ιταλικού κόμματος.
– Ήταν τότε που οι Σλοβένοι κυβερνούσαν τη χώρα τους και μας κουνούσαν το δάκτυλο επειδή όλοι οι υπόλοιποι δεν κυβερνούσαμε. Είναι γνωστή η κατάληξη του σλοβένικου κόμματος και της κυβέρνησης της χώρας.
– Ήταν τότε που τα ηνία στο γερμανικό Die Linke έπαιρναν οι σταλινικής αντίληψης και συμπεριφοράς γραφειοκράτες. Είναι γνωστή η πορεία του κόμματος και η θέση του σήμερα.
Το τελευταίο βράδυ ζήτησε από τους δυό μας να πάμε μαζί για φαγητό, χώρια απ’ τους άλλους. Μας πήγε σε ένα καταπληκτικό εστιατόριο, με βιολιά και καλό κρασί. Τα ήξερε αυτά, του άρεσαν. Μιλούσαμε για τα της σύσκεψης. Στην επιστροφή μας ζήτησε να πάμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια «για να μας δείξει το Βερολίνο», δεν ήταν κοντά.
Εμείς δεν ξέραμε για την κατάσταση της υγείας του, εκείνος ήξερε.
Σε όλη τη διαδρομή μίλαγε μόνος αυτός, μας ήταν αδύνατο να βγάλουμε λέξη με αυτά που ακούγαμε. Μας περιέγραψε, με πολλές λεπτομέρειες ανατριχιαστικά εμφυλιακά και μετεμφυλιακά περιστατικά, σκηνές από συνομιλίες και παρασκήνιο, τις πιέσεις από τον Τσαουσέκου να αλλάξει το όνομα του ΚΚΕ Εσωτερικού, για τον αγώνα και την αγωνία να κρατηθεί το «Κ» στον τίτλο του, κουβέντες στους διαδρόμους και επίσημες τοποθετήσεις για τη δημιουργία του ΣύΡιζΑ. Για αυλοκόλακες και μισθοεξαρτημένους, εργολάβους και τζογαδόρους, για Ιφιγένειες και Εφιάλτες. Μας είπε ονόματα, ήθελε κάποιος να ξέρει, αλλά σχεδόν μας όρκισε να μην τα πούμε ποτέ. Από τότε φιλτράρω και δύο και τρεις φορές όσα ακούω για ανθρώπους και γεγονότα.
Χωρίς καμμία απολύτως διάθεση πολιτικής αγιοποίησης, κάθε άλλο, θεωρώ ότι αν ζούσε σήμερα, δεν είμαι βέβαιος ότι θα είχαν γίνει όσα έγιναν την περίοδο 2012 -2015 ειδικά το 2015. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι ο ΣύΡιζΑ θα ήταν διαφορετικός απ’ ότι είναι σήμερα. Όπως επίσης ότι ο ίδιος θα έμενε στο ενοίκιο καθώς είχε μετατρέψει όλη την περιουσία του σε αφίσες, τυπογραφεία και ενοίκια γραφείων.
Την ημέρα της κηδείας του, ήταν προγραμματισμένη συνδιάσκεψη της ΑΚΟΑ. Μετά το νεκροταφείο πήγαμε σε κάποια αίθουσα της Νομικής, αν δεν κάνω λάθος. Ήρθε και μίλησε και ο Τσίπρας. Αφού μας είπε για τον Γκράμσι που δημιούργησε τον ευρωκομμουνισμό κατέληξε λέγοντας «σας αφήνω το ιδεολογικό, δώστε μου το οργανωτικό» Λίγο αργότερα η ΑΚΟΑ ενσωματώθηκε στον ΣύΡιζΑ.
Ο Γιάννης Μπανιάς μας άφησε σαν σήμερα το 2012.
Μία φωτογραφία, για εμένα, ιστορική:
Μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Γιάννης Μπανιάς είχε έρθει στη Σουηδία.
Αντιπροσωπεία υποδοχής ο Γιάννης Προκόβας και ο υπογράφων.
Αντιπροσωπεία αποχαιρετισμού η μισή οργάνωση του ΚΚΕ Εσωτερικού της Στοκχόλμης.
Για να καταλάβετε τι δουλειά έκανε μέσα σε δύο μέρες. Η «αναβάθμιση» και η «μετεξέλιξη» ήρθαν 2-3 χρόνια αργότερα.
(Στη φωτογραφία από αριστερά: Κοτούλας+, Τσοκάνης+, Γιάννης Αντωνιάδης (Μπάτης), Νάκης+, αδελφός (υποκοριστικό), Μπανιάς+, Ψαρράς, Ρίτος Παπαδόπουλος, κι άλλος Γιάννης Αντωνιάδης, Θανάσης Παπαδόπουλος+, Ελένη Κανδύλα, Ακριβή Κονιδάρη, δεν διακρίνω, δεν διακρίνω, ο υπογράφων. Ο Ανδρέας Μπούκας βγάζει τη φωτογραφία.
Εκλογές 1985. Στο «Γαλατάδικο» στην πλατεία Ομονοίας, κάτω από το ξενοδοχείο Μέγας Αλέξανδρος όπου είχε το εκλογικό κέντρο του το ΚΚΕ Εσωτερικού. Το «γενικό πρόσταγμα» το είχε η Έλνα Κλεώπα, μητέρα μετέπειτα υπουργού.
Συζήτηση Πέμπτη ή Παρασκευή πριν τη Μεγάλη Κυριακή: «Βγαίνεις;» τον ρωτάω «Εγώ βγαίνω, το ζήτημα είναι να δούμε τι άλλο θα κάνουμε» ήταν η απάντηση του.
Δεν βγήκε. Ειπώθηκαν πολλά. Λίγο αργότερα ήρθαν «αναβάθμιση» και η «μετεξέλιξη».
Στις εκλογές του 2007 ήταν πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, επιτέλους «βγήκε»
Άνοιξε το πολιτικό γραφείο του στη Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια. Έπιασε, με δικά του έξοδα, σχεδόν όλο τον όροφο (μια δικηγόρος δεν ήθελε να φύγει) «για να γίνουν τα γραφεία του ΣύΡιζΑ». Ο Συνασπισμός ήταν ακόμα στην Κουμουνδούρου.
