Στις 5 Μαρτίου 1951, τα χαράματα, εκτελείται στο Επταπύργιο Θεσσαλονίκης, ο 23χρονος αγωνιστής της ειρήνης Νίκος Νικηφορίδης.
Συγκέντρωνε υπογραφές υπέρ της ειρήνης, κάτω από την “Έκκληση της Στοκχόλμης”, που ζητούσε να σταματήσει το κυνήγι των εξοπλισμών από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Μια διακήρυξη που είχε προκύψει από το παγκόσμιο συνέδριο ειρήνης στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, με πρόεδρο τον Αϊνστάιν και μέλη του προεδρείου του τον Μπέρναρντ Ράσσελ και νομπελίστες όπως το ζεύγος Ζολιό Κιουρί.
Την διακήρυξη, είχαν υπογράψει περίπου 200.000.000 άτομα σε όλο τον κόσμο, ενώ υπογραφές συγκέντρωνε στην Αθήνα ανεμπόδιστα μία επιτροπή ειρήνης με επικεφαλής τον ποιητή Κώστα Βάρναλη.
Για τους “ανθρωποφύλακες” όμως της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης ο Νικηφορίδης, μαζί με πέντε μαθητές που συμμετείχαν στη συγκέντρωση των υπογραφών και άλλους εννέα που απλώς υπέγραψαν την “Έκκληση της Στοκχόλμης” ενεργούσαν βάση ενός «διεθνούς κομμουνιστικού σχεδίου που προέβλεπε με το πρόσχημα της φιλειρηνικής δραστηριότητος, σαμποτάζ και πολιτικάς δολοφονίας» (!)
Αν και η σκευωρία αυτή κατέρρευσε παταγωδώς στη δίκη που ακολούθησε, το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης επέβαλε την ποινή του θανάτου στον Νίκο Νικηφορίδη, ισόβια δεσμά στους συγκατηγορουμένους του Δούκα και Δαμιανίδη και ποινές κάθειρξης από 16 έως 4 χρόνια σε άλλους 10 νεαρούς μαχητές της ειρήνης.
Παρά το διεθνές κύμα κατακραυγής, ο νεολαίος αγωνιστής της Ειρήνης, θα εκτελεστεί το πρωί της 5ης Μαρτίου 1951 πίσω από το Γεντί Κουλέ.
Η κραυγή του «Πεθαίνω για την ειρήνη» αποκτά μια κρίσιμη επικαιρότητα σήμερα με τον κλιμακούμενο ανταγωνισμό των εξοπλισμών, την αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου, τη μετατροπή της χώρας μας «σε προχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στην Ανατολή».
Η θυσία του Νίκου Νικηφορίδη ας γίνει η αφετηρία για το ξαναζωντάνεμα του αντιπολεμικού κινήματος απέναντι στους πολεμοκάπηλους και τους εμπρηστές της ειρηνικής συμβίωσης των λαών.
Μνημείο του Νίκου Νικηφορίδη, βρίσκεται στο Πάρκο Ειρήνης στις Συκιές, στην οδό Παπαναστασίου απέναντι από την εκκλησία των Αγ. Θεοδώρων.
