Η φράση “έγινε της Πόπης” που την ακούμε σχεδόν καθημερινά, έχει συνήθως αρνητική χροιά καθώς τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει την αποδιοργάνωση, την αταξία, το χάος, τον χαμό, τον πανικό που επικράτησε σε μια κατάσταση.
Σπανιότερα κι ανάλογα με τα συμφραζόμενα χρησιμοποιείται για να περιγράψει απλώς το συνωστισμό ή και την κοσμοσυρροή. Η εντύπωση πως η φράση προέρχεται από την ιστορία κάποιας γυναίκας αμφιβόλου ηθικής, ή κάποιας σεξεργάτριας, είναι λαθεμένη κι οφείλεται στη συνώνυμη αθυρόστομη ατάκα που χρησιμοποιείται σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Η «Πόπη» περί ης ο λόγος δεν ήταν άνθρωπος, αλλά καράβι, ένα μετασκευασμένο επιβατικό ατμόπλοιο που το 1920, ενώ ήδη μετρούσε 40 χρόνια ζωής, έγινε κτήμα της «Ηπειρωτικής Ατμοπλοΐας».
Ξεκίνησε ως ιδιωτική θαλαμηγός αναψυχής αλλάζοντας αδιάκοπα ιδιοκτήτες μετετράπη τελικά σε πλοίο ακτοπλοΐας. Με άλλα λόγια, ένα παλιό, εντελώς ακατάλληλο σκαρί για τα δρομολόγια που πραγματοποιούσε.
Το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου 1934 το πλοίο «Πόπη», στο οποίο επέβαιναν 140 άτομα και ήταν φορτωμένο με εμπορεύματα (μεταξύ των οποίων κάποια ακριβά τυριά), προσάραξε κοντά στη Βουλιαγμένη ενώ εκτελούσε το δρομολόγιο Πειραιάς – Σύρο – Πάρο – Νάουσα Πάρου – Νάξο – Φολέγανδρο – Σίκινο – Οία – Ίο – Θήρα – Ανάφη – Αμοργό – Αιγιάλη – Σχοινούσα – Ηρακλειά – Κουφονήσια, και επιστροφή μέσω Νάξου, Πάρου, Σύρου, και θα κατέπλεε στον Πειραιά από όπου και είχε αναχωρήσει.
Το πλοίο πήρε επικίνδυνη κλίση, αλλά δεν βούλιαξε κι ενώ η στεριά είναι λίγα μέτρα μακριά, επικρατεί πανικός καθώς ο καπετάνιος δίνει προτεραιότητα στο να μεταφερθούν τα τυριά και το πλήρωμα αφήνει τους επιβάτες στην τύχη τους. Το πλοίο τελικά δεν βυθίστηκε όμως 11 επιβάτες πνίγηκαν μέσα στην ταραχή τους και τον πανικό που επικρατούσε και η φράση «έγινε της Πόπης» καθιερώθηκε και συνοδεύει κάθε χαοτική κατάσταση χαμού.
Πηγή: Οι «Λέξεις» εμπεριέχονται στα Βιβλία – Ημερολόγια του Γιώργου Παπαζαχαρίου «Ταξιδεύοντας με τις λέξεις» 2020 – 2024 που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ταξιδευτής.
