- Δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών 19 Απριλίου 2024
Θύμα αστυνομικής βίας και ασυδοσίας στο διαβόητο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας έπεσε ακόμα μία νέα κοπέλα, όταν θέλησε να μάθει τι απέγινε οικείο της πρόσωπο που συνελήφθη στις 30 Μαρτίου, αλλά κατέληξε με κακώσεις και μελανιές στο σώμα της, όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες που δημοσιεύει η «Εφ.Συν.».
Η 25χρονη (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας) συνελήφθη και διώχθηκε για διατάραξη λειτουργίας δημόσιας περιουσίας (του Α.Τ.) και για βία κατά υπαλλήλων, δηλαδή του αστυνομικού τον οποίο καταγγέλλει πως βιαιοπράγησε σε βάρος της. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών την απάλλαξε την περασμένη Τρίτη ομόφωνα από τις κατηγορίες και δεν υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση για την ενοχή της ως προς το πρώτο αδίκημα.
Όπως μας εξηγεί η ίδια, όλα ξεκίνησαν όταν ο φίλος της από την Γκάμπια προσήχθη στο Μοναστηράκι για εξακρίβωση στοιχείων, κατηγορήθηκε για παρεμπόριο για βραχιολάκια hakuna matata, αλλά αθωώθηκε. «Εκείνο το βράδυ μου είχαν πει ότι σε μια ώρα θα είναι έξω και ότι θα τον πάνε στο Α.Τ. Ακρόπολης. Πέρασαν ώρες και ανησύχησα. Τον βρήκα στης Ομόνοιας. Δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο, όπως στης Ακρόπολης», λέει η 25χρονη και περιγράφει ότι αφού ενημερώθηκε για εκείνον, υπέστη κακοποίηση στα χέρια ενός 22χρονου ενστόλου, ο οποίος την έριξε στο έδαφος, την κλότσησε και την έσυρε από το πόδι.
Χωρίς νερό
«Το μεγάλο μου αδίκημα είναι ότι φεύγοντας νευριασμένη έκλεισα την πόρτα με δύναμη. Είπα ότι είναι μια “σκατότρυπα εδώ μέσα” και μάλλον νευρίασε τόσο πολύ ο κύριος, που άρχισε να φωνάζει, να με σπρώχνει, να με πετάει στις σκάλες. Κρατήθηκα από το κάγκελο. Ρωτούσα για ποιον λόγο με προσάγετε και μου απάντησε ότι δεν έχω δικαιώματα εδώ πέρα. Οι αστυνομικοί γύρω απλά κοιτούσαν. Μου έσφιξε πάρα πολύ τις χειροπέδες, με πέταξε στο κελί. Πέρασα το βράδυ στο τσιμέντο. Δεν υπήρχε φως, δεν υπήρχε στρώμα, τίποτα. Ζήτησα να πάω τουαλέτα γιατί τα χέρια μου είχαν γίνει μπλε.
Ζήτησα νερό και δεν μου έδωσαν. Ζήτησα να πάρω τηλέφωνο και δεν μ’ άφησαν. Δεν έδωσα δακτυλικά αποτυπώματα, γιατί δεν έκανα κάτι. Δεν υπέγραψα το χαρτί γιατί έλεγε ότι με συνέλαβαν στην τάδε οδό, ενώ εγώ πήγα μόνη μου στο αστυνομικό τμήμα και δεν βγήκα. Μου είπαν στις 4 π.μ. ότι θα φύγω σε μια ώρα και μαθαίνω στις 8 ότι θα περάσω δικαστήριο. Όλοι μού συμπεριφέρονταν σαν να είμαι σκουπίδι… Με ενόχλησε πολύ ότι έτρεχαν εμένα, και σε περιστατικό με δύο άνδρες και μαχαίρι προσπάθησαν να το κρύψουν για να γλιτώσουν τη χαρτούρα» μας είπε.
Τελικά της επέτρεψαν να επικοινωνήσει με την οικογένειά της μετά από τουλάχιστον 15 ώρες, από το κινητό συγγενή άλλης κρατούμενης, στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Σμύρνης όπου μεταφέρθηκε. Αφέθηκε προσωρινά ελεύθερη την 1η Απριλίου και περιεθάλπη στα επείγοντα του «Γ. Γεννηματάς». Σύμφωνα με τις γνωματεύσεις των γιατρών, διαπιστώθηκαν οίδημα στη γνάθο, κακώσεις στα γόνατα, αιμάτωμα και πολλαπλοί μώλωπες. «Δεν μπορούσα να κάτσω για 3-4 μέρες. Ήμουν με εξανθήματα στο σώμα από τη βρομιά των κρατητηρίων» αναφέρει η 25χρονη και καταγγέλλει τις άσχημες συνθήκες υγιεινής στα δύο Α.Τ.
Ο δικηγόρος της, Παναγιώτης Αντωνίου, τονίζει στην «Εφ.Συν.» ότι ο 22χρονος υπέπεσε σε αντιφάσεις στην κατάθεσή του, κατά την οποία υποστήριξε ότι μια μικρόσωμη κοπέλα έριξε κάτω δύο φορές τον ίδιον, έναν εκπαιδευμένο, ογκώδη αστυνομικό, και τον κλότσησε. Άλλωστε, ο αστυνομικός παραδέχτηκε πως κανείς από τους συναδέλφους του δεν θορυβήθηκε από τη φερόμενη «διατάραξη», ούτε διέκοψε τη δουλειά του για να τον συνδράμει.
Μετά από επισταμένες ερωτήσεις της έδρας και της υπεράσπισης, είπε τελικά ότι τη μία φορά έπεσε μόνος του, την ώρα που την τραβούσε. Σε ό,τι αφορά δε τα περί άσκησης βίας από την κοπέλα, επέμεινε μόνο πως δεν συνεργαζόταν και κρατιόταν από τα κάγκελα, δυσκολεύοντας τη σύλληψή της. «Δεν διαπίστωσε φθορές στο ασανσέρ, αλλά δεν της επέτρεψε να φύγει και ζητούσε την προσαγωγή της. Δεν επανέλαβε ενώπιον του δικαστηρίου τον αρχικό ισχυρισμό ότι χρησιμοποίησε την απαραίτητη βία χωρίς να τραυματίσει την κρατούμενη, γιατί θα ήταν ψευδορκία» σημειώνει ο κ. Αντωνίου.
* * *
2) Ανάρτηση στο Facebook της Ελένης Μαριόλη στις 20 Οκτωβρίου 2023
Δεν γνωρίζω / δεν απαντώ, είναι κουτάκι σε δημοσκόπηση, δεν είναι απάντηση στο ερώτημα “τι είναι το ΑΤ Ομόνοιας;” Τα “ψάρεψα” στο διαδίκτυο, γράφει και μας παρουσιάζει αυτά:
– Το 1998 ένα μικρό παιδί από την Αλβανία εξιστόρησε σε δημοσιογράφους πώς συνελήφθη σε ένα καφενείο της Ομόνοιας και πώς ο αστυνομικός που το πήγε στο τμήμα το έδερνε μέχρι να τον σταματήσουν οι συνάδελφοί του.
– Τον Νοέμβριο του 1998, αποκαλύπτεται κύκλωμα εκμετάλλευσης νεαρών αλλοδαπών γυναικών, με κεντρικό ρόλος ενός εν ενεργεία αρχιφύλακα του τμήματος της Ομόνοιας και ενός συνταξιούχου ανθυπαστυνόμου.
– Τον Αύγουστο του 1999, ύστερα από αυτοψία, ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει ότι στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων, κυρίως των αλλοδαπών.
– Τον Μάιο του 2001, δύο υπάλληλοι του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη συνελήφθησαν και εξευτελίστηκαν από αστυνομικούς του τμήματος της Ομόνοιας.
– Λίγα χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2004, ένας Αλβανός 21 ετών, τόλμησε να διαμαρτυρηθεί σε υπαλλήλους της Νομαρχίας Αθηνών επειδή δεν του ανανέωναν την άδεια παραμονής. Το παιδί συνελήφθη και κατήγγειλε ότι ξυλοκοπήθηκε βάναυσα στο τμήμα της Ομόνοιας.
– Στις 5 Φλεβάρη 2006 ένας ακόμα νεκρός, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, μετανάστης από το Ιράν στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.
– Το Νοέμβριο του 2006 ένας μετανάστης από το Μάγκρεμπ πεθαίνει μετά από πολύωρη κράτηση στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Η γυναίκα με την οποία θα παντρευόταν κατήγγειλε ότι τον έπιασαν για εξακρίβωση ταυτότητας και όταν τον άφησαν είχε χτυπηθεί βάναυσα από έναν άντρα και μια γυναίκα του τμήματος της Ομόνοιας.
– Στις 22 Φλεβάρη του 2008 ο Σουδανός Abdukarim Yahya Idris δολοφονείται στην περιοχή της Ομόνοιας μετά από ξυλοδαρμό από τρεις αστυνομικούς της άμεσης δράσης.
– Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, ομάδα ΔΙΑΣ ξεκινάει από το Α.Τ Ομόνοιας. Κάτω από τις μπότες της ψυχορράγησε ο Ζακ Κωστόπουλος/ Zackie Oh. Οι δολοφόνοι του αντιμετωπίστηκαν με τον σεβασμό που αξίζει σε νοικοκυραίους.
– Στις 12 Αυγούστου 2022, ο αναρχικός Αντώνης Ζήβας χτυπήθηκε από αστυνομικούς της ομάδας ΔΕΛΤΑ στις τουαλέτες του Α.Τ. Ομονοίας.
* * *
3) Προσωπική μαρτυρία. Το δημοσίευσα στην ιστοσελίδα που συνεργαζόμουν τότε και το ανάρτησα στο Facebook στις 22 Ιανουάριος
Τ’ αραπάκια και οι Πάκοι
Σάββατο βράδυ, πλατεία Ομόνοιας. Το «Νέον» έκλεισε, πάμε να πιούμε ένα καφέ κάπου εκεί δίπλα, καθώς η παράσταση στο Εθνικό θέλει ακόμα καμιά ώρα για να αρχίσει.
«Καπνίζουν μόνο επάνω» λέει ευγενικά ο κύριος που στέκεται πίσω από τον πάγκο. Ανεβαίνουμε και μας πιάνει ένα κάτι, το νιώσαμε χωρίς να το ομολογήσουμε. Σχεδόν αδέξια, καθίσαμε στις καρέκλες του μοναδικού τραπεζιού που ήταν άδειο. Όλο το πατάρι ήταν γεμάτο από αστυνόμους με στολή και πλήρη εξάρτηση, δεν ξέρω να τους ξεχωρίζω αν ήταν της ομάδα Ζ της Δ ή τι άλλο. Μαζί τους μιά – δυό νεαρές, πιθανότατα οι κοπέλες κάποιων απ’ αυτούς που πετάχτηκαν να τους δουν για λίγο, στο διάλειμμα τους. Ήταν επίσης και ένας κύριος, κοντοκουρεμένος, μεγαλύτερος σε ηλικία με πολιτικά.
Δύο τεράστιες οθόνες τηλεόρασης χωρίς ήχο. Η μία στις ειδήσεις του Mega, τα περισσότερα βλέμματα είναι στραμμένα στο ντοκιμαντέρ με ζώα που έδειχνε ο Skai.
Οι κουβέντες που λένε μεταξύ τους δεν ακούγονται. Ακούγονται μόνο αυτές που πάνε από τραπέζι σε τραπέζι: «Δεν πάμε να βρούμε κανένα αραπάκι να σπάσουμε πλάκα». Ήμουν σκυμμένος στον καφέ μου, δεν είδα ποιος το είπε. Λίγα λεπτά αργότερα σήκωσα το βλέμμα μου να δω έναν από τους τίτλους των ειδήσεων. Είδα ότι μίλαγε αυτός με τα πολιτικά:
«Λέω να πάμε για Πάκους*». Αν δεν ήταν λέξεις της επαγγελματικής αργκώ, την οποία βέβαια δεν γνωρίζω, σίγουρα ήταν ένα από τα χαζοαστειάκια, όπως αυτά για τους Πόντιους με τα οποία γέλαγε παλαιότερα πολύς κόσμος ή για τις ξανθιές με τα οποία κάποιοι άλλοι γελάνε σήμερα.
Πήγε προς την τουαλέτα. Όταν βγήκε στάθηκε στην κορυφή της σκάλας: «Παιδιά δεν πάμε σιγά-σιγά» και χτύπησε, σαν να χειροκροτούσε αργά, δυό τρεις φορές τα χέρια του. Μερικοί από τους αστυνόμους, πήραν τα μπουφάν τους και τσακίστηκαν να τον ακολουθήσουν…
* Σαν “πακιστανούς” μου ακούγεται
Νίκος Σερβετάς
