Επί δέκα ημέρες συζητούσαν ακατάπαυστα και λεπτομερώς τις σημειώσεις τους ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς το Δεκέμβριο του 1847. Ο αστικός μύθος λέει ότι αυτό έγινε στο “La Maison du Cygne” No 9 Grand Place Bruxelles.
Κατ’ εντολήν της διεθνούς «Ένωσης Κομμουνιστών» έπρεπε το συντομότερο δυνατόν να διατυπώσουν το «Σύμβολο της Πίστης» της εργατικής τάξης. Στον πρόλογο της γερμανικής έκδοσης του 1872 θα γράψουν:
«Το Συνέδριο που έγινε στο Λονδίνο το Νοέμβρη του 1847, ανέθεσε στους υπογράφοντες να συντάξουν ένα διεξοδικό θεωρητικό και πρακτικό πρόγραμμα του κόμματος, που προοριζόταν για δημοσίευση. Έτσι γεννήθηκε το παρακάτω “Μανιφέστο” που το χειρόγραφό του ταξίδεψε στο Λονδίνο για να τυπωθεί, λίγες βδομάδες πριν από την (σ.σ. αποτυχημένη τελικά) Επανάσταση του Φλεβάρη», το 1848 στο Παρίσι.
Ο – 29χρονος τότε – Ένγκελς συνέταξε αρχικά τις βασικές αρχές του κομμουνισμού υπό τύπον κατηχήσεως, είχε όμως ακόμα αμφιβολίες. Έτσι, στις 24 Νοεμβρίου του 1847 έγραφε από το Παρίσι στον – 27χρονο – σύντροφό του Μαρξ: «Για σκέψου λίγο το «Σύμβολο της Πίστης» της εργατικής τάξης. Νομίζω ότι πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος την κατήχηση και να το διατυπώσουμε ως «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».
Τον Δεκέμβριο ο Μαρξ θα άλλαζε το ύφος και την μορφή του. Τον Ιανουάριο, οι σύντροφοί του από το Λονδίνο τον πίεζαν πλέον φορτικά να το στείλει το συντομότερο. Εκείνος όμως καθυστερούσε θέλοντας να τελειοποιήσει κάθε φράση του χειρογράφου, ως εάν επρόκειτο να διακηρύξει τους νέους αιώνιους νόμους για την ανθρωπότητα. Όπερ και εγένετο.
Έτσι, στις 21, κατ΄ άλλους στις 23, Φεβρουαρίου 1848, πάντως πριν την 1η Μαρτίου, στην οδό Liverpool 48 στην συνοικία του Λονδίνου Bishopsgate, τυπώνονταν κρυφά τα πρώτα (γερμανικά) αντίτυπα, της – 23σέλιδης- μπροσούρας, χωρίς τα ονόματα των συγγραφέων βέβαια για ευνόητους λόγους, τα οποία μοιράστηκαν στα μέλη της «Κομμουνιστικής Ένωσης», που το περίμεναν με αδημονία. Έως το τέλος Φεβρουαρίου τα πρώτα περίπου 500 αντίτυπα είχαν εξαντληθεί. Όλοι είχαν την αίσθηση ότι επρόκειτο για ένα αριστούργημα, το οποίο εκτός από το ότι ήταν ένα έργο οξυδερκές, διεισδυτικό, και διορατικό, ήταν γλαφυρό και κυρίως κατανοητό από όλους. Κανείς βέβαια δεν φανταζόταν ότι θα έγραφε ιστορία.
Ακολούθησε μια δεύτερη έκδοση 1.000 αντιτύπων στις 14 Μαρτίου και βέβαια πολλές άλλες αργότερα. Το μανιφέστο εκδόθηκε αρχικά στα αγγλικά (1850), συντομευμένο στα γαλλικά (1872) και τα φλαμανδικά, η πρώτη ρωσική έκδοση κυκλοφόρησε στη Γενεύη το 1869 σαν μπροσούρα χωρίς εξώφυλλο, χωρίς αναφορά στο συγγραφέα, τον μεταφραστή, χωρίς τόπο και χρόνο έκδοσης. Ανάμεσα στο 1871 και το 1883 μεταφράστηκε σε άλλες επτά γλώσσες και μέσα στα επόμενα 40 χρόνια κατέκτησε τον κόσμο. Μέχρι το 1917 είχε εκατοντάδες εκδόσεις σε περίπου 30 γλώσσες.
Μια μπίρα, εν είδει προσκυνήματος, ήπια κι εγώ κάποτε εκεί, και την πλήρωσα όσο το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας.
Παλιότερες εκδόσεις
Άλλες προσφορές από το Καμίνι
Προσφορές με θέματα της Αριστεράς
Φρίντριχ Ένγκελς: Η καταγωγή της οικογένειας της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους
Ρόζα Λούξεμπουργκ: Μπλανκισμός και Σοσιαλδημοκρατία
Μέλπω Αξιώτη: Απαντήσεις σε πέντε ερωτήματα
Βασίλης Νεφελούδης: Ντοκουμέντο
Η ιστορία του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος PCI
Μαρξ = Ένγκελς: Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα
Το κόκκινο βιβλιαράκι των μαθητών
Ιστορία του Μπολσεβικισμού -Τροτσκισμού στην Ελλάδα
Παντελής Πουλιόπουλος: Ένας διανοούμενος επαναστάτης
Δημήτρης Γληνός: Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ
Ερικ Χομπσμπάουμ: Μνήμες της Βαϊμάρης
Προσφορές με θέμα το ΚΚΕ Εσωτερικού:
Τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ Εσωτερικού
Προβλήματα πολιτικής και ιδεολογίας
Πρόγραμμα Δημοκρατικής Διεξόδου
Γιατί δύο κομμουνιστικά κόμματα
Η απολογία του Μπάμπη Δρακόπουλου
Ελληνική Λογοτεχνία
Γιώργος Σουρής: Ὁ Ῥωμηός και τρεις συλλογές ποιημάτων
Γιάννης Σκαρίμπας: Το θείο τραγί
Γιάννης Σκαρίμπας: Επιλογή ποιημάτων
Ανδρέας Καρκαβίτσας: Ο ζητιάνος
Ζαχαρία Παπαντωνίου: Τα Ψηλά Βουνά
Μανόλης Αναγνωστάκης: Το περιθώριο
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Χαλασοχώρηδες
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Οι έμποροι των εθνών
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Η Φόνισσα
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Στο Χριστό, στο κάστρο
Ψυχάρης: Ο Αντάρτης (απὸ τη ζωή μου)
Βαρτουή: Νουβέλα της Άννης Νούνεση
Ανθολόγιο θεμάτων Σολωμικής ποίησης
Τάσουλας ήτοι αι εν Ελλάδι βουλευτικαί εκλογαί – Θέατρο
Ο υποψήφιος βουλευτής και οι τραμπούκοι – Θέατρο
Ξένη Λογοτεχνία
Καρόλου Ντίκενς Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Αντόν Τσέχωφ: 39 διηγήματα στο περιοδικό Μπουκέτο
Τζορτζ Όργουέλ: Η φάρμα των ζώων
Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας
Το ανθολόγιο των κακών Αμερικανών
Φρίντριχ Ένγκελς: Οι κουρσάροι
Λέων Τολστόι: Οι τελευταίες στιγμές ενός κατάδικου
Φιοντόρ Ντοστογέφσκι: Ο ηλίθιος
Τζων Στάινμπεκ: Το Μαργαριτάρι
Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ: Ο μικρός πρίγκιπας
Ειδικά θέματα
Εφημερίδα Η Εποχή: Δοκιμαστικό τεύχος 0
Ιδιωτικοποίηση του νερού, όπου έγινε απέτυχε
Τέσσερα εγχειρίδια για το Μεσανατολικό
Προκοπίου: Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία
Κόμιξ
Πολυτεχνείο αλήθειες και ψέματα
Προσφορές με θέμα την ελληνική Επανάσταση 1821
Γιάννης Κορδάτος: Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής επανάστασης
Ανωνύμου του Έλληνος: Ελληνική Νομαρχία
Στρατηγός Μακρυγιάννης: Απομνημονεύματα